Gelenek: Amerika, Kanada, Japonya, Hindistan ve Batı Avrupa’da, evlilik yüzüğü hem kadın hem erkek tarafından sol elin 4. parmağına takılır, diğer adı ile yüzük parmağına.
Vena Amoris: Eski Romalılar, aşk damarı anlamına gelen “vena amoris”in diye bilinen bir damardan bahseder ve bu damar sol elin dördüncü parmağından kalbe gider. Genel olarak 4. parmak tercihinin başlangıç noktası kabul edilir bu inanç.
Hıristiyan sembolizmi: Eski zamanlarda, Hıristiyan düğünlerinde, gelinin ortadaki üç parmağına birden yüzük takılırdı, baba, oğul ve kutsal ruhu temsil eden… Dördüncü parmaktaki düğünden sonra takılı kalmaya devam ederdi.
Çin felsefesi: Çinliler başparmağın ebeveynleri, işaret parmağının kardeşleri, orta parmağın kendimizi, 4. parmağın eşimizi ve serçenin de çocuklarımızı sembolize ettiğine inanır.
Varsayım: Bazı Avrupa kültürlerinde, kadın yüzüğü dördüncü parmağına düğünden önce takar ama daha sonra resmi olarak evlenince yüzüğü sağ eline geçirir.
Modern zamanda, alyansı dördüncü parmağa takmak kültürel bir norm. Kimi kültürler sağı kimileri solu tercih et ese de 4. parmak alyans için ortak karardır.
Evlilik yüzüğünün bu kadar önemli olmasının sebebi, evliliğin sembolü olmasından kaynaklıdır. Diğer parmaklardaki herhangi bir yüzük başkalarına iletecek bir mesaj taşımazken, bu parmak o insanın evli olduğunun kanıtı ve eşine olan aşk ve bağlılığının nişanıdır.