1-2 yaş arası çocukların korkularının kaynağı yüksek sesler iken, büyüdükçe daha somut korkular ortaya çıkar.
2 yaş: Seslerle ilgili korkular gözlemlenir. Gok gürültüsü, tren, kamyon, evde ses çıkaran aletler, elektrik süpürgesi gibi sesler, büyük eşyalar korku kaynağı olabilir.

3 yaş: Görsel korkular, evdeki eşyalann yer değiştirmesi, uykuya dalarken anne-babanın yanından ayrılması, karanlık, polis, hayvanlar korku kaynağı olabilir.

4 yaş: Vahşi hayvanlar, karanlı, gürültülü sesler.

5 yaş; Daha çok görsel korkular, düşme, yaralanma korkusu.
6 yaş: En çok korku duyulan yaş denilebilir. Hayalet, cadı, yatağın altında birinin olabileceği, anne-babayı evde bulamama, böcekler, ateş gibi korkular.
7 yaş; Karanlık, tavan arası, bodrum, gölgeleri canavar, hayalet, hortlak gibi algılama, okuduğu ve izlediği her şeyden fazlasıyla etkilenme.
8-9 yaş; korkuların daha gerçekçi olduğu bir dönem, başaramama, becerememe gibi kişisel korkular.
Yukarıda bahsettiğimiz yaşlara göre duyulan korkuların kaynaklarını besleyici söylem ve davranışları benimsemiş anne-babalar çevremizde o kadar çok ki. Uslu durmasını istediği çocuğunu polisle, hayaletlerle, cadılarla tehdit edenleri mi isterseniz, çocuğu cezalandırmak için tuvalete, bodruma, karanlık bir odaya kilitleyenleri mi?
Doğru davranışlar nasıl olmalı?

- Anne babalar; önce kendi kaygı ve korkulannızla baş edin.
- Çocuğunuzun korkularının geçici olduğunu unutmayın.
- Korkulan duruma alışabilmesi için sabırlı olun, korku duyulan neyse ona alıştırmak için ufak adımlar atın, örneğin köpekten korkan çocuğunuza önce köpek yavrusu sevdirmekle işe başlayın.
- Korkusunun üstüne gitmesi için onu zorlamayın.
- Korkutucu olabilecek masallar anlatmayın, bu tarz filmler seyretmesini engelleyin.
- Çocuğunuzun yaş düzeyine göre normal sayılabilecek korkularının geçeceğini unutmayın, aşırı ve uzun süreli korkularını iyi gözlemleyip profesyonel yardım almayı da ihmal etmeyin.