Kıyaslamak doğru bir şey mi? HAYIR....Kıyaslayınca ne oluyor? HİÇ...
Kıyasladığımız ve doğru bulduğumuz kişilerin yetenekleri birden istediklerimize mi geçiyor? HAYIR.....
Neden kıyaslıyoruz? BİLMEM,İYİ OLSUN DİYE...
Kendimizi başkaları ile kıyaslıyor muyuz? ASLA...
Gördüğünüz gibi yukarıdaki sorulara verdiğim yanıtlar genelde sizin de vereceğiniz yanıtlara bence çok aykırı değil.Öyleyse çocuklarımızı neden başkalarının çocukları ile kıyaslarız?
Veya çocuklarımızı neden kardeşleri ile kıyaslarız?
Her anne ve baba çocuğunun en en iyi olmasını ister. Doğrudur. Çıtayı ne kadar yüksek tutarsak,başarıya da o kadar yaklaşırız. Ama çıtanın tutulduğu nokta çok ama çok önemlidir. Eğer çıta atlama kapasitesinin çok üstünde ise, istemeden çocuğumuza zarar verebiliriz.Çocuğumuzu başkaları ile kıyasladığımız an, çıtayı hiç düşünmeden en tepede tuttuğumuz andır.
Sonucunda da "Ben zaten yapamıyorum","Ben bir işe yaramam","Kimseyi memnun edemiyorum" gibi düşünen,kendine güvensiz çocuklar,yarının büyükleri olarak bizim tarafımızdan yetiştirilir.
Herkesin yeteneklerinin farklı olduğunu ve herkesin öğrenme sürecinin farklı olabileceğini biliyorsunuz, değil mi? Son zamanlarda okul öncesi eğitimde ve medyada sık olarak duymaya başladığımız "ÇOKLU ZEKA " tanımlamaları bizim yıllardır bildiğimiz ama göz ardı ettiğimiz öğrenme şekilleri.
Çoklu Zeka, diğer bir deyişle öğrenme yetileri önceleri 7 iken şimdi 8 oldu.
Hatırlamak için bir kez tekrarlayalım

1-Sözel Zeka,
2-Mantıksal-matematiksel Zeka,
3-Uzamsal-Mekansal Zeka,
4- Bedensel-hareketsel Zeka,
5-Müzik ve ritm Zekası,
6-İnsan İlişkileri ile ilgili Zeka,
7-Kişisel(İçsel Zeka),
8- Doğa Zekası..
Şimdi önce kendinizden başlayın bakalım,siz bunlardan hangi kategoriye giriyorsunuz?
Nasıl öğreniyorsunuz?

Bir yemeği yapabilmeniz için nasıl yapıldığını görmeniz mi gerek,yoksa size bir kere anlatmaları yetiyor mu,yoksa size o yemeği müzik eşliğinde mi tarif etmeliler?
Ölçüleri litre olarak mı yoksa pratik olarak mı aklınızda tutarsınız? Hangisi...
Kardeşiniz varsa o da aynı sizin gibi mi öğreniyor? Şimdi siz çok iyi pasta yapıyor olabilirsiniz ama komşunuz Nimet hanım da iyi zeytinyağlı dolma yapıyordur. Bir konuşma sırasında kocanız, hem de Nimet hanımın yanında size "Gördün mü karıcığım Nimet hanım nasıl da dolma yapmış" dese....
Belki o anda kan başınıza çıkar ama susarsınız. Eve gelir gelmez de kocanızın gırtlağını sıkarsınız. Nimet'le kıyaslanmanız hiç hoşunuza gitmez.
Çocuğunuz çöp bacaklı çocuklar yapıyor olabilir resim olarak ama üç rakamlı sayıları da hemen toplayabiliyordur.Siz bu matematiksel yeteneği bir kenara koyarak,önemsemeyerek, bir başka iyi resim yapan çocuğun yanında "Bak arkadaşın nasıl da güzel çocuk resmi yapmış" demek pek de doğru olmaz. Eğer arkadaşını takdir edecekseniz,cümlenizi farklı kurabilirsiniz.Abartmadan "Aferin Hasan iyi yapmışsın "demek yeter."Bak" ve "arkadaşın" kelimeleri olmayınca vurgu da farklı oluyor değil mi.Belki siz çocuğunuzu motive etmek için yaptığınızı düşünüyorsunuz. Çok haklısınız. Kocanız da sizi zeytinyağlı dolma konusunda motive etmek için yapmıştı zaten ama canından oluyordu. Niyetin her zaman iyi olması yetmiyor, dilin de kırıcı olmaması gerek.
Çocuğunuzun zekasının nasıl bir öğrenmeye yatkın olduğunu bilmeye çalışmalı ve onu yönlendirmelisiniz. Bu kıyaslamaktan daha zor biliyorum ama daha doğru. Çocuğunuzun nasıl bir öğrenme yeteneğinin olduğunu bilmek onunla yaşamanızla mümkün.
Duydum!...
"Çocuk başka bir yerde yaşamıyor ki zaten, bizimle yaşıyor" dediniz.
Benim demem onunla yaşarken hayatınızdan çıkarmanız gereken olumsuz emir kelimeleri ve sürekli hatırlatmalar.
" Dokunma"...
"Şimdi olmaz"....
"Bakalım düşüneceğim"....
"Şimdi uslu otur da bakarız.."
"Elleme düşürürsün."
"Bak gene olmadı,beraber yapalım"..
"Dişini fırçala"...
"Söz dinle"...
"Misafir geldi el öp"...
"Yatma vakti geldi,hadi yatağa"...
"Şimdi TV olmaz" Bu cümlelerin sonu yok.
Siz eksik kalanları tamamlarsınız. Ama bir gün için kendinize dikkat edin ve çocuğunuzla bu cümleleri kurmadan birlikte olun. Onu gözleyin, inceleyin ve nelerden hoşlandığını keşfedin. Nelerden hoşlandığını bilirseniz, nasıl öğreneceğini de bilirsiniz ve kimse ile hatta kardeşi ile bile kıyaslamazsınız. Zira kardeşi de onunla aynı evde aynı anne ve babayla birlikte yaşıyor gibi görünse de davranışlar mutlaka farklıdır.Onlar kardeş,klonlanmış çocuklar değil. Bireyler. Her biri, diğerinden farklı.Sizi şaşırtacak kadar farklı.
Diğerlerinin yapıp sizin çocuğunuzun yapamadığını görmek yerine, sizin çocuğunuzun ne kadar da özel bir çocuk olduğunu düşünmek ne inanılmaz bir duygu.