Anne, çocuk arasındaki yoğun bağımlı ilişki nedeniyle evden ayrılmaya tepki gösteren çocuklar olabilmektedir. Burada en önemli faktör anne ve babanın bu bağımlı ilişkiyi pekiştirerek sürdürmeye devam etmemesidir. Gelin, çocukların okul fobisini ayrıntılarıyla inceleyelim.



Evinden Ayrılan Bir Çocuğun Kaygı Duyacağı Konular ve Düşünceler

• Evim okula yakın mı? Acaba annem veya babam beni almaya gelecek mi?

• Servis beni evime götürebilir mi? Servis şoförü evimi biliyor mu?

• Annem babam beni almaya gelmezse ve servisi de kaçırırsam eve nasıl giderim?

• Burası çok kalabalık! Bir sürü yaramaz çocuk var. Acaba bana zarar verirler mi?

• Öğretmenim beni sevecek mi acaba? Ya benimle ilgilenmezse?

• Başaramadığım bir şey olursa benimle alay ederler mi?

• Evde fazla kural yoktu. İstediğimi yapıyordum. Burada bir sürü kural var.

• Ben bunları çizmeyi biliyorum. Ama bilmeyen çocuklar var. Ne sıkıcı.

Çocuklar bu ve benzeri sorulara yanıt arayışı içerisindedir. Okula gitmeme bahaneleri genellikle sabah uyanır uyanmaz görülür.
Bunlar:

• Karnım ağrıyor, başım ağrıyor.

• Seninle birlikte olmak istiyorum.

• Seninle beraber işe gidelim.

• Kimse benimle oynamıyor.

• Korkuyorum.

• Seni çok özlüyorum gibi sözler olabilir.

Bu durumda çocuğun söylediklerini eleştirmeden ve itiraz etmeden dinlemek gerekir. Söylediklerinin bahane olduğunu bilseniz bile karşı bir şeyler söylemeden çocuğunuzu dinleyin. Kaygılarını paylaşın ve anlayışlı olun. Okula gitmek istememe ya da okul fobisi olarak tanımlanan bu durumun temelinde, doyurulmamış psikolojik ihtiyaçlar ve iletişim sorunları vardır.

Sabır ve anlayışla her zamankinden daha yakın ama kademeli bir şekilde onun yanından ayrılacağınızı ve mutlaka döneceğinizi hissettirin. Eğer çocuğunuzun okula ve topluma uyumunu kolaylaştırmak için giriştiğiniz bu işbirliğinden olumlu sonuçlar almak istiyorsanız, mutlaka anne ve baba olmanın duygusallığından arınmanız gerekmektedir.

Psikolojik Danışman Dilek Kırcaoğlu