http://iblog.milliyet.com.tr/imgroot...-3-4-53ee7.jpg



Sevgili Anne Babalar,
Çocuğunuzun gelişimini düzenli aralıklarla kontrol ettirmeniz ve gelişimini takip ettirmeniz ilerde oluşabilecek birçok problemin önüne geçmenize yardımcı olacaktır. Anne babalar 0-3 yaş döneminde çocuklarının gelişimlerinin normal olup olmadığını genelde aynı yaştaki çocukların gelişimiyle karşılaştırarak anlamaya çalışır. Karşılaştırdıkları çocukların gelişimi çocuklarından gerideyse kendi çocuklarının gelişiminin geri olmasına rağmen normal veya ilerde gibi görebilir, aynı şekilde karşılaştırdıkları çocukların gelişimi çocuklarından ilerdeyse kendi çocuklarının gelişiminin geride olduğunu düşünebilirler. Bu sağlıklı bir değerlendirme yöntemi değildir.
Çocuğunuzun gelişiminin normal olup olmadığını çevrenizdeki aynı yaştaki çocukların gelişimiyle kıyaslayarak öğrenemezsiniz. Çocuğunuzun gelişiminin ne düzeyde olduğunu ancak çocuğunuzu uzman bir pedagog kontrolünden geçirerek öğrenebilirsiniz.
Genelde anne babalar çocuklarındaki eksikliği görmeme eğilimindedirler. Çocuk biraz büyüsün öğrenir, biraz büyüsün konuşur diyerek uzman kontrolünü geciktirirler. Özellikle konuşma gecikmesi bunların başında gelir.
Konuşma gecikmesinin en belirgin özelliği aslında çocuk kendi yarattığı bir dilde iletişim kurduğunu düşünür. Gerçekten de çocuk anne babası gibi yakın çevresine bu dilde basit ihtiyaçlarını anlatabilir. Fakat yakın çevresi dışındaki kişiler çocuğun çıkardığı bu sesleri, değişik heceleri anlayamaz. Çocuk daha fazla beden dilini kullanır. Anne babayı elinden çekiştirerek odadan odaya götürür, istediği şeylere işaret eder. İlk zamanlar anne baba çocuğunun dilinden anladığı için konuşma gecikmesini bir sorun olarak görmeyebilir. Daha doğrusu bu durumun bir konuşma gecikmesi durumu olduğunu anlayamayabilir. Genelde anne babanın çevresindekiler de "endişe etme, biraz daha büyüsün konuşur" diyerek anne babayı yanlış yönlendirir. Bu nedenle anne babalar konuşma gecikmesi gibi ciddi bir durumda çocuklarını uzman bir pedagog kontrolünden geçirmeyi ihmal ederler.
Konuşma gecikmesi kendi başına bir gecikme de olabilir, gelişim geriliğinin belirtisi de olabilir. Yani konuşma gecikmesi yanında çocuğun diğer gelişim alanlarında da problemler olabilir. Örneğin sosyal gelişim alanında iletişim becerilerinde eksiklik olabilir. Arkadaşlarıyla oynamayı tercih etmeyebilir. Aynı zaman konuşma gecikmesi asperger sendromu, otizim gibi ciddi bir psikiyatrik bozukluğun belirtisi de olabilir. Bu bozuklukların erken teşhis edilmesi ve tedavisine erken başlanması tedavinin başarısı açısından çok önemlidir.
Kısacası çocuklardaki konuşma gecikmesi ihmal edilmemeli ve zaman kaybetmeden çocuğun gelişim kontrolü uzman bir pedagog tarafından yapılmalı ve gelişimi takip edilmelidir.