Kekemelik, psikolojik sebeplerle (konuşmaktan çekinme veya konuşurken hata yapmaktan korkma) ve motor reaksiyonlara (vücudun çeşitli yerlerinde oluşan tikler) bağlı doğal ritmin bozulması sonucunda konuşmada ortaya çıkan uzatmalar, tekrarlar ve duraklamalardır.

Öncelikle şunu akıldan çıkartmamak gerekir. Kekemelik bir hastalık değil. Ve daha güzeli çözülmesi mümkün bir durum.

Çocuğunuz ilk konuşmaya başladığı zamanlardan itibaren onu konuşması veya konuşmaması hakkında azarlamaktan kaçınmalısınız. Yanlış söylediği kelimeler olduğunda onu cesaretlendirerek doğrusunu söylemeye teşvik etmelisiniz. Çocuğunuzun konuşmasından belli bozukluklar varsa ve bundan endişe duyuyorsa unutmayın ki bu endişeyi duyması gerektiği mesajını birilerinin tepkileri sonrasında aldı.

Çocuğunuz kekelemeye başladıysa ona yardımcı olmak için yapabileceğiniz şeylerin en başındada sabırlı olmak ve onu rencide etmemek geliyor.

Konuşurken sakin bir ses tonu kullanın ve yavaş konuşmayı tercih edin.
Kısa basit cümleler kullanın.
Onun ilgisi olan konularda konuşun.
Çocuğun özgüvenini artırıcı konuşmalar yapın.
En basit davranışlarını onaylayın ve takdir edin.
Konuşurken gözlerinin içine bakın.
Endişenizi ona belli etmeyin.
Konuşmasını tamamlamayın, bırakın o bitirsin.
Etrafınızdakilerin onunla dalga geçmesine MUTLAKA engel olun.
Rahatla veya yavaş konuş demeyin.
Bunun yerine siz öyle konuşun ve örnek almasını sağlayın.
Çocuğunuzun kekemeliği hakkında konuşurken onun yanınızda olmadığından emin olun.