Polo oyuncuları, Alex Pacheco.


Polo At üzerinde 4'erli iki takım oyuncularının ellerindeki özel oyun sopalarıyla 10 cm çapındaki bir topa vurmalarıyla oynanan bir oyundur. Amaç rakip takımın kalesine gol atmaktır.

Arjantin Polo Şampiyonası.

Biniciler atı sürerek bir küçük beyaz plastik veya ağaç topu uzun tutamaklı sopa yardımıyla rakip takımın kalesinden içeri atmaya çalışırlar. Geleneksel polo sporu 300 yarda (274.32 metre) uzunluğundaki çimen saha üzerinde oynanır.

Bir modern çeşidi arena polo olarak adlandırılır ve kapalı sahada veya daha çok açık havada oynanır. Burada oyun alanı daha küçük olup nadiren 100 yardayı (91.44 metre) geçer. Arena poloda sadece her bir takımda üç oyuncu vardır ve şişirilebilen deri top kullanılır. Arena polo maçı genellikle altışar dakikalık dört devre içerir (chukkas veya chukkers denir).

Diğer modern çeşidi buz polosudur. Bu oyun düz zeminde sıkıştırılmış buz üzerinde veya donmuş gölde oynanır. Her bir takım genellikle üç oyuncuya sahip olup, parlak renkli hafif plastik top tercih edilir. Diğer çeşitleri ise fil polo, bisiklet polo, Segway polo ve plaj polo'dur. Bu sporlar, takım kompozisyonları, kurallar ve oyun yetenekleri açısından ayrı sporlar olarak kabul edilirler.

Oyun ilk defa Pers ülkesi/İran'da M.Ö. 6ncı yüzyıldan veya daha erken,[1] M.S. 1nci yüzyılda oynanıldığı tahmin edilmektedir.[2] Polo, ilkin atlı süvarilerin ve genellikle kralın muhafızlarının veya diğer seçkin orduların eğitim oyunuydu. Savaşçı kabile üyeleri bu oyunu bir tarafta 100 er kişi olmak üzere oynuyorlardı. Bu bir minyatür savaştı.[3] MÖ 2000'lerden itibaren Orta Asya Türkleri arasında Çevgan olarak oynanan oyun zamanla tüm Asyada oynanır olmuştur. 1800'lü yıllarda İngilizlerin Hindistan yolculukları sırasında görmeleri sonrasında Avrupa'ya taşınmıştır. Zamanla İngiliz soyluları arasında yaygınlaşmış ve İngilizlerin milli bir oyunu haline gelmiştir. Ayrıca Atatürk'ün sevdiği bir spordur.[kaynak belirtilmeli]

Safevi Devleti'nde polo minyatürü

Polo Dünya Kupası ilk defa 1987 yılında yapıldı. Zafer için adil bir şans vermek açısından takımların oyuncuları 14 kişi ile sınırlandı. En başarılı uluslar altı madalya ile Brezilya ve Arjantin olup, Almanya bu paya ulaşamadı. Oyunlar genellikle üç yıllık bir ara ile organize edilmektedir.