Kalarippayatt, geleneksel Hint dövüş sanatı.

Hint kutsal metinlerinden Yacurveda ile ilişkili olan Upavedalardan biri de savaş sanatı bilimi olan Dhanurvedadır. Rigveda 6.75.2'de Dhanav Vidya, tüm silahların sembolleri olan yay ve oklarla ilgili olarak anılmaktadır. Bu silahlar sadece tüm diğer barışçıl ve faziletli metotlar işe yaramadığında ve kötü kişiler Vedik bilginin yayılmasına engel olduklarında varnashrama sisteminin takipçilerini savunmakta kullanılmaktadır. Dhanurveda'nın yani savaş sanatının Tanrı Vişnu tarafından Vishvamitra ve Bhrigu adlı azizlere vahyedildiğine inanılır. Vedik zamanlardaki diğer ünlü Dhanurveda hocaları Parashurama ve Drona'dır. Her ikisinin de adı Mahābhārata destanındaki savaş öykülerinde geçmektedir. Dhanurveda, Hint silahsız dövüş sanatı Vacramuşti'nin de kökeni kabul edilir. Vedik savaş sanatının Thang-ta (Doğu Hindistan Manipur'da), Kalarippayatt veya Kalarippayatt (Güney Hindistan, Kerala'da) gibi antik versiyonları Dhanurveda'dan türemiştir.

Vadakken kalarippayatt'ın kurucusu Parashurama ve savaşçılarının sırlarını en aristokratik brahmanlardan dördüne öğrettiğine inanılır. Bu kişiler de başkalarına sistemi öğretmiş ve aralarından seçtikleri 21 usta savaşçı ülkeyi korumak ve barışı sürdürmek için 21 kalari kurmuştur.

Kung fu'yu Çin'e getiren Budist rahip Bodhidharma'nın da Güney Hindistan'da Tamil Nadu'dan bir prens olduğu ve Budist rahip olduktan sonra Kalari'yi değiştirerek Çin'e öğrettiğine inanılmaktadır. Daha sonra Kalari yerli savaş sanatlarıyla karışmış ve Çin'de günümüzün kung fu'suna Japonya'da karateye dönüşmüştür.

13. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar kalarippayattın altın çağıdır. 1793'te İngiliz Doğu Hindistan Şirketi (East India Company) bu sanatı yasaklamış ve neredeyse unutulmaya yüz tutmuştur. Yine de az sayıda insan tarafından gizlice uygulanmaya devam etmiş ve ustalar sanatlarını günümüze kadar canlı tutabilmeyi başararak yeni nesillere aktarmaya devam etmişlerdir.

Thang-ta'da genellikle kılıçlar, kalkanlar, palalar ve bazen de çıplak el kullanılır. Kalarippayatt ise kalari (dövüş meydanı, daha sonra dojo benzeri oval arena) ve payat (savaş sanatı, alıştırma) kelimelerinden oluşmuştur. Klasik kaynaklarda (Dhanurveda, Agni Purana, Natyashastra, Hasthangastham ve Sakraniti) bu sanatın ilk gurusu veya üstadının Parashurama olduğu ifade edilir. Farklı stilleri olmasına rağmen genellikle iki ana şekilde sınıflandırılır. Güney-Keralan Thekkan ve Kuzey-Keralan Vadakken veya Vattakkan. Vadakken kalarippayatt Parashurama tarafından başlatılmıştır. Thekkan kalarippayatt aziz Agastya tarafından başlatılan kendini savunma sanatından oluşmaktadır. Thekkan kalarippayatt fiziksel egzersizlere, silahsız karşılaşmaya ve silah becerisinden çok hayati noktalara vuruş bilgisine daha fazla önem vermektedir.

Kalari'nin amacı sadece kendini savunma ve saldırı değil aynı zamanda fiziksel egzersiz yoluyla zihin gücünü de artırmaktır. Bu, hayatın güçlükleri karşısında kişinin beden ve zihin disiplinleriyle ayakta kalabilmesini sağlar. Kalarippayatt fiziksel, zihinsel ve spiritüel pratiklerin karışımıdır. Alıştırmalar sıkı ritüeller ve kurallarla yapılır. Usta (Gurukkal) talebelerine fiziksel olduğu kadar moral eğitim de verir ve onlara yaşadıkları sürece karşı karşıya kalacakları her duruma hazırlıklı olmayı öğretir. Bilgi, herkese değil, sadece bilgiyi yanlış kullanmayacaklarına dair söz veren, disiplinli hayatı olan kişilere öğretilir.

Kalari üç düzeyde işler:

Öğretim, denge ve konsantrasyonu geliştirmek için ritüel gerinme ve esneme egzersizlerini içerir. Kalarippayatt savaşçıları eğitimlerinde silahsız tekme ve yumruklardan sopa, kılıç ve mızrak kullanmaya doğru sanatlarını geliştirirler ve "marmalar"ı (insan bedeninde darbe aldığında ölüme yol açabilen 107 hayati nokta) çalışırlar. Pratik ve eğitim yeri Kalari olarak adlandırılır. Kalari, okul, spor salonu ve tapınak unsurlarını taşır. Talebenin her gün uygulanan sembolik ritüel serileriyle karakterinin eğitilmesi hedeflenir.