Hun ya da xun (Basitleştirilmiş Çince: 埙; Geleneksel Çince: 塤; pinyin: xūn) pişmiş toprak ya da seramikten yapılan üflemeli bir çalgıdır.

Xun, Çin’in en eski nefesli müzik aletlerinden biridir. Başlangıçta yalnızca tek bir ses deliği vardı. Sonra birkaç delikli hale geldi. Milattan önceki çağlarda altı ses delikli xun yapılmaya başlanmış.

Çin Devlet Konservatuarı’ndan Profesör Cao Zheng, 1930’lu yıllarda, eski xun’u taklit ederek yeni tip xun yapmaya başladı. Sonra Tianjin Konservatuarı’ndan Profesör Chen Zhong, armut şekli temelinde dokuz delikli, topraktan yapılmış xun’u tasarladı. Dokuz delikli xun, eski xun’un şeklini korurken, sesi daha yüksek, ses ölçüsü daha geniş hale geldi. Dokuz delikli xun, daha önceki düzensiz delikleri düzenli hale getirdi. Böylece daha kolay çalınır oldu. Dokuz delikli hale gelmesi, xun’a yeniden hayat kazandırdı. Daha sonra Prof. Chen’in Hubei eyaletindeki bir şarkı ve dans topluluğunda çalışan öğrencisi Zhao Liangshan, 10 delikli xun’u geliştirdi ve xun’un yüksek ses çıkaramaması sorununu çözdü.[1]

Okarina ile benzerlik gösterir. Xunun Kore'deki muadili Hun olarak adlandırılır. (hangul: 훈; hanja: 塤) 20. Yüzyıl'ın sonlarında bazı Koreli besteciler kendi bestelerini ve film müziklerini bu aletle yapmıştır. Ayrıca Kore'de mahkemelerde bu müzik kullanılır.

Japonya'da da bu aletin bir benzeri vardır ve adıda Kil Flüttür. (hiragana: つちぶえ ; kanji: 土笛, lit. "earthen flute").