Bir adam ve oğlu kırda yürüyüşe çıkmışlar.
Adamın oğlu, bir engele takılıp düşmüş.
Canı yanan çocuk, “AHH!” diye bağırmış.
Bir an sonra, uzaktaki bir yamaçtan aynı “AHH!” seslenişi duyulmuş ve çocuk şaşırmış.
Bu sesin kimden geldiğini merak eden çocuk, yamaca doğru bağırmış: “SEN KİMSİN?”
Aldığı cevap: “SEN KİMSİN?” olmuş.
Çocuk, aldığı cevaba kızmış ve “SEN BİR KORKAKSIN!” diye tekrar bağırmış.
Yamaç: “SEN BİR KORKAKSIN!” diye cevap vermiş.
Çocuk babasına dönüp: “BABA, NE OLUYOR BÖYLE?” diye sormuş.
“OĞLUM…” demiş adam, “DİNLE VE ÖĞREN!” ve yamaca dönüp “SANA HAYRANIM!” diye bağırmış.
Gelen cevap: “SANA HAYRANIM!” olmuş.
Baba tekrar bağırmış: “SEN MUHTEŞEMSİN!”
Gelen cevap: “SEN MUHTEŞEMSİN!”
Çocuk çok şaşırmış ama ne olduğunu anlayamamış.
Babası açıklama yapmış:
“İnsanlar buna ‘Yankı‘ derler, ama aslında bu ‘Yaşam‘dır.
Yaşam, sana daima senin verdiklerini geri verir.
Yaşam, yaptığımız davranışların aynasıdır.
Daha fazla sevgi istediğin, zaman daha çok sev!
Daha fazla şefkat istediğinde, daha şefkatli ol!
Saygı istiyorsan, insanlara daha çok saygı duy.
İnsanların sabırlı olmasını istiyorsan, sen de daha sabırlı olmayı öğren.
Bu kural, yaşamımızın bir parçasıdır, her kesiti için geçerlidir.”
Yaşam, bir tesadüf değil; yaptıklarınızın, aynada bir yansımasıdır.