Her anne-baba çocuğuyla arkadaş olmak ister. "Çocuğunuzla arkadaş olmanızı değil, çocuğunuzla iyi iletişim kuran, iyi bir ilişki sürdüren 'Anne-baba' olmanızı öneriyorum" diyen Uzman Klinik Psikolog Göksu Telmaç, çocuklar ve anne-baba sınırlarını anlatıyor.

İyi bir aile sisteminde anne babanın çocuğuyla olan iletişimi, çocuğun model alma sistemleri, sosyal becerileri, özgüveni, uyumu, mutluluğu için çok önemlidir.
Sınırlar olmalı!
Her anne baba çocuğuyla yakın olmak ister ancak bunun da sınırları olmalı. Örneği çocuk ve gençler arkadaşlarıyla diledikleri şekilde konuşur, eğlenir, küser, bağırır, kavga eder, barışırlar. Birbirlerinin güvenliklerinden sorumlu değiller. Birbirlerine kaçta eve döneceklerini sormazlar. Kişiliklerine büyük değerler katmazlar. Özellikle ergenlikte öncelikler sıralamasının başında gelirler ama hayır, arkadaşlar anne babalar gibi olamazlar. Anne babalar da arkadaş gibi olamazlar.
Anne babalar tüm bakım görevleri dışında her zaman bir adım önde olup çocuğun bilmediği şeylerde yol gösterici, yönlendirici olmalı. Bebeklikten itibaren hayatı ve sınırları öğretirler. Çocuğun güvenliğinden sorumludur ve gerektiğinde yetki verip alma hakkına sahiptir.
Bu ifadeler anne babayı aşırı otoriter, baskıcı, müdahaleci yapmaz. Sadece tıpkı bebekken sehpanın köşesini tuttuğu gibi yetişkin olana kadar da hayatın sivri ve çetrefilli yönlerinde çocuğunu korumalı.
Çocuğun başı sıkıştığında dertlerini anlatabileceği, yaşadığı deneyimleri paylaşıp öneri alabileceği, bazen sadece içini dökebileceği bir anne babası olması paha biçilmez bir değer.
Arkadaş gibi olmanın yolları
* Anne baba bebekliğinden itibaren çocuğuyla konuşmalı, göz teması, ten teması kurmalı, onu sevdiğini ve ona değer verdiğini hissettirmeli.
* İdeal çocuk yaratmaya değil, sahip olduğu çocuğunu mutlu yaşatmaya odaklanmalı.
* Çocuktan gerçekleştiremeyeceği şeyler beklememeli.
* Çocuğunun en yakın arkadaşları ile tanışmalı.
* Hobilerini, oyunlarını, hayallerini nitelikli zamanlarda birlikte paylaşmalı.
* Eleştirel değil, dinleyici ve eğitici olmalı.
* Her konuşmada öğüt vermemeli, bazen sadece dinleyip anlamalı.
* Tartışmalarda çözüm odaklı olmalı.
* Dinlerken gerçekten dinlemeli, oyun oynarken gerçekten orada olmalı.
* Çocuğunun kendisini anlamasını bekleyerek vakit kaybetmemeli. Öncelikle kendisi çocuğu iyi anlamalı, sabırla anlatmalıdır.
Tüm bu önerilerdeki ince sınır anne ve babanın rollerinden zaaf göstermemesinden geçer. Toplumsal olarak bu kavramlar “Çocuk odaklı-Çocuk erkil” aile yapısı olarak algılanmaya başladı. Bu nedenle birçok ailede sınırlar dağıldı, çocuk ve gençler istedikleri zaman istedikleri şeyi yapabilme hakkına sahip oldular. Anne babalarıyla iletişimi, yönetmeye döndürdüler. Yakın olmak bayrağı devretmek olarak algılanmamalı. Net sınırlar ve kurallar çizip bu sınırlarda özgürce yakınlık ve mutluluğu yaşamak olarak düşünülmeli.