Genelde anne babalar çocuga davranista tek bir çizgiyi tutturmakta zorlanirlar. Elbetteki anne babanin farkli kisilik yapilari , yetisme tarzlari , anlayislari ve degisik farkliliklari olacaktir.
Bu çocugun yetisme ve zeka gelisiminde iyi yönde katkilar saglayabilecegi gibi , çocugun egitimi ve davranislarinin yönlendirilmesinde anne babanin birbirinden habersiz veya tamamen farkli yaklasimlari çocuklarin psikososyal gelisiminde büyük sikintilar olusturabilmektedir.
Genelde çocugun gelisim asamalarindan uygun bir sekilde geçmesi ve onun yasa özgü egitiminin tamamlanmasinda anne babanin yaklasimlari ve çocugu yönlendirmeleri önem kazanir. Bütün bunlari su sekilde örnek vererek açiklayabiliriz ; Bir anne asiri hosgörülü olabilir, baba ise tam tersi disiplin yönü agir basabilir. Bu durumda çocugun davranislari , konusmasi , hal ve hareketleri tamamen iki farkli kutup tarafindan yönlendirilmeye çalisilirsa çocukta davranis problemleri ve bazi psikolojik sorunlar yasanabilir. Babanin koydugu kurali annenin bozmasi veya tam tersi babanin hosgörü gösterdigi bir davranisa annenin sinir koymasi genelde çocugun davranis olarak kararsiz , çekingen , çeliskili ve tutarsiz bir hale gelmesine neden olabilir. Çünkü çocuk gelisimini ve davranislarini anne babasindan iyi yönde veya kötü yönde aldigi uyarilar ile sekillendirir. Bu çocuga yansiyan çeliskili ve tutarsiz durum çocukta degisik kaygi belirtilerinin ( tirnak yeme , tik , konusma zorluklari , uyku ve yeme bozukluklari vb.) ortaya çikmasini kolaylastirabilir.
Anne babalarin mümkün oldugu kadar birbirlerini desteklemeleri , tutarsiz davranmamalari , çocugun yaninda birbirinin uygulamalarini elestirmemeleri gerekir. Bazi görüs farkliliklari olsa bile çocugun olmadigi zamanlarda konusularak ortak görüsün çikmasi ve ortak söz birliginin saglanmasi gerekir. Çocugun saglikli gelisiminde anne babalarin birlikte , çeliskisiz ve tutarli olmalari çok önemlidir. Aksi takdirde bu farkliliklar ve anne babanin çeliskili davranislari çocuk tarafindan kullanilabilir. Çocugun anne babayi yönlendirmesi bu farkli tutumlardan dolayi kolaylasabilir. Anne babalarin ortak fikir ve görüs birligi ile çocuklarini yönlendirmeleri gerekirken , tam tersi olarak çocuk , anne babayi yönlendirebilir.
Bir baska noktada anne baba harici bir baska kisinin( genelde büyükanne , büyükbabanin) anne babanin koydugu kurallari ihlal eden veya zayiflatan yaklasimlarda bulunarak çocuklarin kurallara uymasini ve davranislarinin sekillenmesini engellemesidir. Anne baba arasindaki iletisim ve ortak karar alma mekanizmasi ne kadar iyi isler ve çocuga yansitilan davranislari ne kadar birbiri tarafindan desteklenirse o kadar saglikli ve normal psikososyal gelisimli çocuklar olacaktir.
Burada sunu da belirtmek yerinde olacaktir , çocuklara yansitilan davranislarin zaman asimina ugrayarak degisikliklere ugramasi uygun degildir. Yani anne bugün koydugu kurali bir hafta sonra bozuyor veya tam tersi bir tutum izliyorsa ( sebepsiz ce gerekli bir neden olmadan ) bu durum da çocuklarin gelisimini kötü yönde etkiler. çünkü çocuk bir hafta önce tepki almadigi bir davranistan bir hafta sonra tepki aldigini görürse bu onun kendine güvenini azaltir, onu çekingen , tedirgin ve kaygili birisi haline getirir. Yani çocugun çevresinden ( aile , arkadas , okul ve ögretmen , sosyal çevre ) devamli tutarli davranislari görmesi önemlidir. Bu konuyu ileri bir tarihte daha ayrintili incelemeyi düsünüyoruz .