http://saglikveyasamdergisi.com.tr/w...lusturun-0.jpg



Çocuk yaşadığını öğrenen bir varlıktır. Aile çocuğu sevgi, hoşgörü, anlayış içinde yetiştirirse kendine güvenen, adil, inançlı, takdir eden, mutlu olmayı bilen bir bireyin hamurunu yoğurmuş olur.
Derya AKGÜN
Anaokulu Öğretmeni Aksi olduğunda; yani çocuk sürekli eleştirilir, kınama, ayıplama ve kin ortamında büyütülürse, sıkılıp kavga etmeyi, alay edilip aşağılanmışsa utanmayı öğrenir. Ebeveynler, çocuklarınızın bir tohum olduğunu, onları sevgiyle büyüttüğünüz takdirde mutluluğa birlikte ulaşacağınızı unutmayın. Çocukluk döneminde oluşturulan benlik kavramı çocuğun tüm yaşamını etkiler.
İnsan yaşamında bireyin kendinden başka dayanağı yoktur; fakat bunu bencillikle karıştırmamak gerekir. Buradaki ince çizgiyi çocukluk döneminde benlik kavramının düzgün oluşturulması belirler. Öyle ki çocuğa sadece kendini önemsemek, başkalarının haklarına, fikirlerine saygı duymamak gibi öğretiler sunulur ve bu tip davranışlar sergilenirse, bencil bireyler yetişmesi yönünde adım atılmış olur. Kendini tanıması için fırsat verilmeyen, değer yargıları geliştirilmeden yetiştirilen bir çocuk başka bireylerin önemini, varlığını kabullenmez. Burada köken ve temel çok önemli. İnsan yaşamını tohum olarak düşünelim. Tohum toprağa düştüğü an büyüyüp gelişmek, yarar sağlamak için desteğe ve bakıma ihtiyaç duyar. Önce temel gereksinimler hava, su, güneş sonra da en önemli unsur; nedense hep gözardı edilen sevgi gelir. Elinizdeki tohuma ne kadar ilgi, sevgi, şefkat gösterirseniz o kadar büyür, serpilerek çevresini güzelleştirir. Mis kokusuyla insanın ruhunu okşar; meyve veren bir tohumsa ürününü bolca sunar. İşte insanoğlu da aslında bir tohumdur. Ne kadar verirseniz o kadar alırsınız. Sevgiyi bolca sunduysanız size anlayış dolu gözlerle bakan bir birey, sevginizi vermeyi bilmediyseniz bakışlarında nefret okunan, eleştirmeye müsait, bencil bireyler yetiştirmiş olursunuz. Özellikle ilk ergenlik dönemi olan 6 yaşa kadar, benlik kavramının oluşmasında çocuğuyla çatışmalar yaşayan ebeveynlerin çok dikkatli olması gerekir. Öğrenmenin en hızlı olduğu ve kişilik temellerinin atıldığı 0-6 yaş dönemi boyunca -60-72 aylık dönem- ebeveynler gerekli titizliği göstermelidir. Çünkü çocuk bu dönemde gözlem yeteneğini kullanarak çevresindeki olayları algılayıp sentezleyerek kendi hayatına uygulamak isteyecektir. Bu noktada aileyle arasında çatışmaların yaşanması kaçınılmazdır. Bilinçli ebeveynler ikaz lambalarını yakıp telaşlanmadan çocuğu bu dönemde ‘nasıl rahatlatabilirim, ilgisini nasıl başka konulara yönlendirebilirim’ diye düşünmelidir. Ancak bu şekilde ebeveynler ve çocuk bu zor dönemi rahat bir şekilde geçirebilir.
Çocuk yaşadığını öğrenir…
Eğer bir çocuk;
• Sürekli eleştirilmişse, kınamayı ve ayıplamayı
• Kin ortamında büyümüşse, sıkılıp kavga etmeyi
• Alay edilip aşağılanmışsa, utanmayı
• Devamlı utandırılarak terbiye edilmişse kendini suçlamayı öğrenir.
Eğer bir çocuk;
• Hoşgörü gösterilerek yetiştirilmişse, kendine güven duymayı
• Övülmüş ve beğenilmişse, takdir etmeyi
• Haklarına saygı gösterilerek büyütülmüşse, adil olmayı
• Güven ortamı içinde yetişmişse, inançlı olmayı
• Kabul ve onay görmüşse, kendini sevmeyi
• Aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse, bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.