Biz kendimizi ne kadar hayvanlardan üstün olarak görsek de bun dünyayı birlikte paylaştığımız dostlarımızın, bize katkısı büyüktür. “Hayvanlar bize şefkat göstermeyi, empati kurmayı, saygı duymayı ve sorumluluk almayı öğretirler” diyen Psikolojik Danışman ve DEHB Uzmanı Pınar Kobaş, çocukların hayvanlara iyi davranması sağlamak için ailelerin dikkat etmesi gereken noktaları anlattı.
Çocukların hayvanlara iyi davranması bizim hedefimizse gelin biz bu hedefe giden yolu küçük adımlara bölelim. Öncellikle şunu soralım kendimize, çocukların hayvanlara iyi davranmasından kastettiğimiz nedir? Benim ilk aklıma gelen canını yakmaması, onu sevmesi ve saygı duyması. Bunu çocukların yapabilmesi içinde ilk önce yaşadığımız dünyanın tek sahibinin bizler olmadığını, hayvanların da bizler gibi birer canlı olduklarını, nefes aldıklarını, yemek yediklerini, anne baba olduklarını, duygularının olduğunu, canlarının yana bildiğini ve sosyalleştiklerini sadece bilmeleri değil kavramaları gerekiyor.
Hayvan sevgisi nasıl kazandırılır?

Peki, o zaman şu soru akla geliyor; biz yetişkinler olarak çocuklarımızın bunları kavraması için neler yapabiliriz? Sorunun cevabı aslında çok basit. İlk önce kendi içimize döneceğiz, hayvanlara bakış açımıza ve algımıza bakacağız.
Çocuklarımızdan yapmalarını beklediğimiz davranışları biz ne kadar hayvanlara uyguluyoruz?
Sahip olduğumuz değerler içinde hayvanlara saygı duymak var mı?

Bizim onlardan daha zeki olmamız, hayvanları ve diğer canlıları bizden daha değersiz yapmıyor. Bu bilgiyi çocuklarımıza öğretebilmemiz için önce bunu bizim anlamamız ve idrak etmemiz gerekiyor. Ancak o zaman çocuklarımıza hayvanlara iyi davranmayı öğretebiliriz.
Anne babaların dikkat etmesi gereken noktalar

Sadece çocukların yanında değil, hiçbir zaman başkaları için “kuş beyinli” gibi hayvanları küçük düşürücü ifadeler kullanmayın.

Evinizdeki hayvanınıza ya da sokaktaki hayvana sözel ya da fiziksel şiddet uygulamayın.

Evinize yolunu şaşırıp da giren canlı varlıkları öldürmek yerine onların doğadaki yerlerini bulmalarına yardımcı olun.

Çocuklarınızla birlikte hayvan dostu filmler izleyin, kitaplar okuyun. Farklılıklarımızdan çok benzerliklerimize odaklanan, onların da duyguları olduğunu anlatan belgeseller izleyin.

Evde beslediğiniz bir hayvanınız varsa onun ihtiyaçlarını karşıladığınıza emin olun.

Çocuğunuza hayvanların öldürüldüğü, hayvanlara eziyet edilen oyunları oynatmayın ve bu tür filmleri izletmeyin.

Çocuğunuzla birlikte bir hayvan barınağını ziyaret edin ve hayvanların ihtiyacı olan bazı şeyleri götürün.
Empati yapmayı öğretin

Çocuklar hayvanları severler ama kimi zaman sevgi gösterileri hayvanların canını yakabilir. Kendilerine nasıl davranılmasını istiyorlarsa, hayvanlara da öyle davranmalarını öğretin. Hatta kendisine “Teyzen seni sıkıştırarak, zorla öpmeye çalıştığında nasıl hissediyorsun?” gibi sorular sorun.

Sokak köpekleri için çocuklarınıza “aman yaklaşma, ısırır” ifadelerinden kaçının çünkü bu sefer çocuklar hayvanları tehdit edici varlıklarmış gibi algılıyorlar. Onun yerine “Köpeklere Fısıldayan Adam” olarak bilinen Cesar Miller’ın dediği gibi önemli üç kuralı öğretin. Tanımadığın bir hayvana dokunma, konuşma, göz teması yapma. Çünkü köpek sevgiyle atılan adımı kendine bir tehdit olarak algılayabilir.
Çevrenizde hayvan besleyen bir arkadaşınız varsa çocuğunuzla onu ziyaret edip hayvanlarla iletişim kurmayı öğrenmesine yardımcı olabilirsiniz.
Şunu unutmayın çocuğunuza hayvan aldığınız zaman bir süre sonra sıkılıp kenara koyacağı bir hediye almıyorsunuz, ona asıl aldığınız can dostudur. Bunun bilincinde olarak çocuğa hayvan alınması önemlidir.
Eğer çocuğunuz hayvanlara şiddet uyguluyorsa onların oyuncak değil, birer canlı olduklarını hatırlatın. Her çocuğun öğrenme süreci farklıdır. Bazı çocuklar daha yavaş öğrenirler.
Çocuğunuz hala hayvanlara zarar veriyorsa o hayvanların yanında vakit geçirmesine biri süre izin vermeyin. Yine olmuyorsa bir süreliğine sevdiği oyuncağı ya da yapmaktan hoşlandığı bir aktiviteyi yaptırmayın ve sebebini açıklayın.
Sakın yumuşak davranıp verdiğiniz cezayı uygulamamazlık etmeyin. Çünkü o zaman öğrenme gerçekleşmez.