http://iblog.milliyet.com.tr/imgroot...-3-4-c7c7f.jpg


Yoksa her sene olduğu gibi bu sene de bikini sezonu yaklaşıyor diye endişeleniyor musunuz?
Artık göbeğinizi içinize çekmek fayda etmiyor mu?
Belki de sadece bir-iki ay gideceğiniz, kendinize ve cebinize uygun bir spor kulübüne üye olmayı mı düşünüyorsunuz?
Tebrikler! Demek ki sizin de “fazlalıklarınız” var. Memlekete hayırlı uğurlu olsun!
Pekiii… Söyleyin bakalım yeni bir diyete ne zaman başlıyorsunuz? Her zamanki gibi önümüzdeki Pazartesi mi? Hem de “çalışan” biri olarak. Yani tüm gün kıpırdamadan oturduğunuz ofis sandalyenizden vereceksiniz tüm bu “fazlalıkları”, öyle mi? Hımmm… Ben sizi izninizle en baştan uyarmış olayım: Vazgeçin bu sevdadan!
Çünkü emin olun bu “sözümona diyet” taş çatlasa birkaç gün, iradeniz kuvvetliyse birkaç hafta sürecek ama hiçbir şekilde işe ya-ra-ma-ya-cak! Neden mi? Bu diyet dediğiniz, yalnız başına yapılmıyor da ondan. Etrafınızdakilerin de tam desteği gerekli; nasıl mı?
Örnekleyelim: Ramazan’da nasıl oruç tutmayanlar oruç tutanları düşünüp onların yanında olabildiğince saygılı davranıp yemiyor, içmiyor ya. Onu kastediyorum.
Ya da diyelim eşiniz bir sağlık problemi yaşadı ve yediklerine dikkat etmesi gerekiyor. Evde ona göre yemek pişirip market alışverişini bile onun diyetine uygun yapmıyor musunuz? Hatta kilo aldırıcı abur cuburları eve sokmazsınız bile, değil mi? İşte “aynen” öyle.
Demem o ki, bu örneklerden yola çıkacak olursak işyerinizdekilerin mis kokulu simitleri, güzelim peynirli börekleri, envai çeşit poğaçaları sabah kahvaltılarında burnunuza burnunuza sokmamaları lazım. Çünkü diyet aslen, düşünce sistemimizle ilgili bence. Olay kafada bitiyor yani. Aslında diyet süresince, sevdiğiniz ama sizi sevmediğine de emin olduğunuz karşılıksız aşkınızı ne kadar düşünmek istemeseniz de aklınızdan bir türlü gitmek bilmemesi gibi durumlar yaşıyorsunuz yiyeceklerle. Aklınızda uçuşuyorlar sürekli. Düşünmemeye ne kadar çalışsanız da, diyette olmadığınız günlerdekinden bile daha fazla aklınıza saplanır oluyor birbirinden nefis yiyecekler.
Hatta bir de kurban olduğumun Murphy’si iş üstünde oluyor bu akıllara zarar dönemde. Hep böyle olmadık zamanlarda yapar ya yapacağını… Olanlar olur ve siz hiçbir zaman olmadığı kadar çikolata ikramına, sabah kahvaltısında sizin için özel satın alınan en sevdiğiniz pastanenin sıcacık zeytinli açmalarına, hatta herkesin birbirinden güzel pastalar kestiği ofisteki doğumgünü kutlamalarına maruz kalırsınız. Herkesin öğle yemeklerinde birbirinden güzel restoranlara gidesi gelir siz diyetteyken. Yemekhanede çıkan yemeklere burun kıvırma günleridir sizin diyette olduğunuz günler. Siz diyeti bırakır bırakmaz herkes yemekhanede yemeye başlar, o ayrı! Hatta mesailer olur; her yerden sipariş verilen köfteler, pizzalar, malzemesi bol sandviçler mis kokularıyla ofiste tüketilir… Hapur hupur hem de.. Demem o ki: Kimse yardım etmez size, destek olmaz. O diyet de burnunuzdan gelir zaten.
Hatta özellikle yapar gibi gelip dibinizde yiyenler olur sizin en sevdiklerinizi... Büyük bir iştahla. Siz ise onların bu tavrını hiç umursamıyormuş, canınız da çekmiyormuş ayaklarında, elinizdeki sunta bisküvilerden kemirirken gülümsemeye çalışırsınız…
Evden yanınızda götürdüğünüz birbirinden tatsız tuzsuz sebzeler milletin çenesini meşgul eder. Ya iğrenç bir şey görmüş gibi: “Iııy, nasıl yiyorsun onları…”dır duyduğunuz, ya da övgü havasında “Çok takdir ediyorum seni valla nasıl yiyorsun onları…” Bunların yanısıra “Nasıl doyuyorsun onunla?”yı da duymak mümkündür, “Aaay, aslında benim de diyete başlamam lazım” ları da.
Tabii ayrıca tüm bu konuşmalar sizin aklınıza envai çeşit yemek gelmesine, hatta yemekleri gün boyunca hiç unutmamanıza sebep olur, o da ayrı bir mesele...
Akşamüstü mide kazıntılarınız ise bir başkadır. Arkadaş dediğiniz hainler sizi resmen sırtınızdan bıçaklarmışçasına ordan buradan sipariş verdikleri tatlıları lüpletirler mideye. O sırada siz karın gurultularınızı dinliyor olursunuz.
Bir de her önüne geleni yediği halde şişmanlamayan doğuştan şanslı "kıl"lar vardır,ki onlar diyet yaparken iyiden iyiye gözünüze batar olurlar.
Şimdiiiii…
Diyet mi demiştiniz? Hem de işyerinde...
Ne diyebilirim? Allah kolaylık versin :o)