Doğum sonrasında annelerin en çok yaşadıkları ruhsal sıkıntı “Çocuğuma yeterli olamayacağım” kaygısı ile ortaya çıkmaktadır.

Aslında yeterli olamama düşüncesi doğum yapar yapmaz oluşmamaktadır. Ta evliliğin başında “acaba çocuğum olacak mı?” düşüncesi, hamilelikte “onu doğuma kadar taşıyabilecek miyim, sağlıklı bir çocuğum olacak mı?” düşüncesine dönüşmekte. Doğum sonrasında ise yerini “çocuğuma yeterince bakabilecek miyim? Hatalı bir anne mi olacağım?” kaygısına bırakmaktadır.
Çocuklar, anne-babanın ortak paydası olduğu halde anne adayları daha çok stres yaşıyor. Kadınlar daha yıllar öncesinden “evlendiğimde annem bana yardımcı olur”un yollarını yapmaya başlamaktadırlar. Bunun nedeni hamileliğin nasıl bir şey olduğunu bilememeleri ve bu dönem ile ilgili olarak “nasıl bakarım, daha da önemlisi nasıl yediririm, ağlarsa ne yaparım” korkularını yoğun olarak yaşamalarıdır. Daha hamilelik başlamadan terapötik yardım almaları, hamilelikten önce hamileliğe alışma ve hamilelik sürecinde de iyi bir ruh haline sahip olma konusunda mutlaka psikiyatrist ve psikologla işbirliği içinde bulunmaları yeterli olamama duygularını yenmelerine ve kendilerine güvenmelerine faydalı olacaktır. Tabii ki bu arada eşin desteği, onun yanında olması, moral olarak desteklemesi de anne adayının sorunlarla baş edebilmesini sağlayacaktır.
Doğum sonrasında yeterli olamama psikolojisinin temel nedeni kendisine güven duygusunun eksikliğidir. Kendine güvenli bir insansa hamilelik ve sonrasında da bu öz güven devam edecek ama biraz güven sorunu yaşıyor. Hele hele de biraz çabuk panikliyorsa o zaman korku ve telaşı artıyor. Çocuğunun bakımını sağlayabildiği halde bu ona yeterli gelmemekte ve eksik bir şey yaptığı duygusunu taşımaktadır.
Bütün bunlar nedeniyle anne adayı ve sonraki dönemde doğum yapan annenin, gerek eşi ve eşinin ailesi gerekse kendi ailesi tarafında sürekli desteklenmesi kendine güvenini sağlaması ve sürdürmesi yönünden gerekli olacaktır.
Psikiyatrist Dr. Sabri Yurdakul