Soğuk ve karlı bir gecede tipiden yolunu kaybeden bir işadamı ve sekreteri
arabalarını terketmek zorunda kalırlar ve uzun bir yürüyüşten sonra üşümüş
ve ıslanmış durumdayken bir kulube bulurlar.
Kulubede bir yatak, bir uyku tulumu ve bir sürü battaniye bulunmaktadır.
Geceyi geçirmeye hazırlanırlar ve işadamı bir centilmen olarak, yatağı
sekreterine verir,
"Ben yerde uyku tulumunda uyurum" der. Sekreter yatağına yatar, adam uyku
tulumunun içine girerek fermuarı çeker. Bir süre sonra tam uyumak
üzereyken, sekreterinin sesini duyar;
"Efendim, ben çok üşüyorum." Adam fermuarı açar, uyku tulumundan çıkar, bir
battaniye alıp kadının üzerine örter, tekrar uyku tulumuna girer, tam uyumak
üzereyken yine sekreterinın sesini duyar;
"Efendim, ben hala çok üşüyorum." Adam yine fermuarı indirir, tulumdan
çıkar, bir battaniye daha alıp kadının üstüne örter, uyku tulumuna girerek
fermuarı çeker. Tam uykuya dalacağı sırada yine duyar;
"Ben yine coooook üşüyorum". Adam yattığı yerden;
"Bir fikrim var." der,
"Burası ıssız bir yer. Neler olduğunu kimse göremez, istersen evliymişiz
gibi davranabiliriz." Genç kadın kıkırdar;
"Tamam, bana göre hava hoş." Adam yattığı yerden avazı çıkttığı kadar
bağırır;
"Öyleyse kalk ve kahrolası battaniyeni kendin al !!!"