Konçerto; tek ya da birden fazla çalgı için orkestra eşliğiyle bestelenmiş çok bölümlü müzik eseridir.

Çalgı eşliğindeki ses müziğine de 18. yüzyıla kadar çok defa konçerto adı verildi. 17. yüzyıl sonlarına doğru A. Corelli, çalgı konçertosunun ilk belirli biçimi olan concerto grosso’yu oluşturdu. Cocerto Grosso’da, genellikle üç çalgıdan oluşan solocular grubu (concertino), orkestranın geri kalan eşlikçi çalgılarıyla (ripieno, tutti) karşıt durumdadır. Corelli’den sonra G. F. Handel ve J. S. Bach (Brandenburg Konçertoları) bu tür eser veren en büyük ustalar oldular. Bir başka konçerto biçimi olan solo konçerto G. Torelli’ye bağlanan A. Vivaldi tarafından geliştirildi. Vivaldi solo çalgı olarak aldığı keman için bestelediği eserlerle keman konçertosunun ilk büyük ustası sayıldı. Solo konçerto keman dışında org, viyolonsel, piyano, flüt, vb çalgılar için de yazıldı. Önceleri genelde üç bölümlü (hızlı, ağır, hızlı) olan solo konçertolar, romantizmden başlayarak zaman, zaman dört ya da yalnızca tek bölümlü (Konzertstück) olarak bestelendi. İki solo çalgı için bestelenen konçertolara 18. yüzyılda sinfonia concertante (Mozart; KV 364), daha sonraları ikili konçerto (Brahms: Keman ve viyolonsel için, op. 102) denildi. Az sayıda üçlü konçerto da bestelendi (Beethoven: Triplekonzer ap. 56). Ünlü piyano konçertolarının yaratıcıları Mozart, Beethoven, R. Schumann, F. Chopin, Brahms, F. Liszt, Çaykovski ve Bartok’tur. Solo konçerto, biçimsel değişikliklerle de olsa günümüze kadar bestelenmeyi sürdürdü. Örneğin A. Berg’in, A. Webern’in oda konçertoları (Kammerkonzert).