Çok çocuklu ailelerde anne - babalar ev içinde başka bir işle uğraşmak zorunda kaldıkları zaman küçük çocuklarının bakımı için kısa süreli de olsa diğer çocuklarından yardım isterler. Peki, bu yardımlaşma tatlılıkla mı yoksa hüsranla mı sonuçlanır? İki kardeşin yalnız geçirilen dakikalarını Pedagog Elif İpek anlattı.

Büyük çocuklar, kardeşleri ile ilgilenmekten çoğu zaman keyif alırlar. Bu sorumluluğun verilmesi kısa süreli ise büyük çocukların kendilerini iyi hissetmelerini sağlar. Çünkü bu sorumluluk, anne ve babanın onlara olan güvenini gösterir. Fakat süreler 25-30 dakikayı geçmeye başlarsa oynanan oyunlar, hareketli oyunlara dönüşür ve boğuşmaya, güreşmeye kadar varır. Küçük çocuk bir şekilde ağlar ve büyük kardeş azar işitir. Tatlılıkla başlayan durum acı şekilde biter.
Kardeşlerin arası açılabilir
Durum, kötüleşmeye başlayınca büyük çocuğun kardeşine bakışı olumsuzlaşır. Bir süre sonra ise kardeşe göz kulak olmak çekilmez bir görev gibi algılanır. Bunun yerine anne babanın çocuğuna kardeşi ile nasıl ilgilenebileceği konusunda rehber olması, birlikte yapabilecekleri bir etkinlik, oynayabilecekleri kurallı bir oyun başlatıp aralıklı olarak kontrol edilmesi, çocuğun kardeşine ilgi göstermesi, sahip çıkması konusunda övülmesi durumunda kardeşler arası ilişkilerin kalitesi de artar.
Büyük çocuk böylelikle bu sorumluluğun üstesinden keyifle gelir ve başka sorumluluklara da kendini hazırlayabilir. Aile ne kadar eşit davransa da çocuk için kardeş, tacını kaptırdığı biridir. Ayrıca her ne kadar ağabey veya abla olmuşsa da büyük çocuk da hala bir çocuktur.