http://img.hurriyetaile.com/c/1/70/6...aber/10647.jpg

“Çocukların yaratıcılıklarını desteklemek anlamında onlara özgürlük verilmeli ancak çocuklar aslında sınırlandırılmak isterler. Uçsuz bucaksız bir özgürlük onları mutlu etmez” diyen Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Uzmanı Öznur Simav, her yaşın sınırlarının farklı olduğunu belirtiyor ve ailelere önemli bilgiler veriyor.

Her yaşın sınırları değişir. Müdahaleci bir tavırda olmamak için seçenekler sunulabilir, ön konuşmalar ve örneklendirme yapılabilir. Müdahaleci bir tavır hiç bir yaş için uygun tutum değildir. Zaten sınırlar belirlenince müdahaleci bir tavır içinde bulunmak da gerekmez. Uzlaşmacı şekilde sınırlardan yararlanılır. Çocuğun nereye kadar gideceğini ve nerede durması gerektiğini ailelerin kararlı tutumları belirler.
Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Uzmanı Öznur Simav, konunun ayrıntılarını örneklerle şu şekilde anlatıyor:
“Ergeni örnekleyecek olursak, bir okul gezisi için önceden aile ile birlikte planlama yapıp, yılda iki okul gezisine katılabileceği ya da ilk karne sonunda başarı durumu ile ilgili net verilere göre geziye katılabilme olanağı sağlanabileceği söylenebilir.
Yine ergenle ilgili örneklersek, akşam yemeği tüm ailenin bir arada olmasının önemine vurgu yaparak ve bunu gence hissettirerek çok ekstra durum olmadan bir arada olmanın gerekliliği sınırı çizilebilir.
Eve gecikme durumunda mutlaka haber verilmesi gerektiği ve ulaşılabilirliğin önemi belirtilebilir.
Çocuklarda ise mesela 2 yaşındaki bir çocuk, hangi çekmecenin açılmaması gerektiğini bilmeli, çekmece ile ilgili doyurucu bilgi edinmesi sağlandıktan sonra sınır çizilmeli ve ona her atılım yaptığında açılmaması gerektiği üzerinde kararlı tutumumuzu sürdürmeliyiz.
4 yaşlarında yemekten sonra bir parça çikolata yiyebileceğinin, yemek öncesi yiyemeyeceğinin sınırları çizilmeli.
5-6 yaşlarında uykudan önce hikaye okunabileceği ve bunun sınırlarının onun istediği kadar değil de her gece birer ya da ikişer öyküde karar kılınması kavratılıp, sınırlar belirlenmeli.
Sınırlar çizilirken amacın engelleyici olmak değil, çocuğumuzun sınırlar belirlenince daha mutlu ve huzurlu olacağı düşünülerek uygulanması olmalıdır.”