İntifa hakkı, bir eşya üzerinde, malikinin sahip olduğu haklardan kullanma ve semerelerinden faydalanma haklarını bir başkasına devretmesi ile kurulan hak tipidir.
Kategorisel olarak inceleyecek olursak, intifa hakkı, sınırlı ayni haklardandır ve sınırlı ayni haklar içerisinde irtifak hakları kategorisinde yer alır. Ayrıca mutlak haklar-nisbi haklar ayrımında, intifa hakkı, mutlak haklar içerisinde yer alır.
Bugünkü hukuk terminolojisinin temelleri Eski Roma Devleti döneminde atılmıştır. Halen ülkemizde hukuk fakültelerinde Roma Hukuku dersleri okutulmaktadır. Eski Roma hukukçuları, bugünkü intifa hakkını tanımlarken, malikin eşya üzerinde üç temel hakkı olduğundan yola çıktılar. Bu üç temel hak: "usus", "fructus" ve "abusus" idi. "usus", malikin eşya üzerindeki kullanma hakkını, "fructus" malikin eşya üzerindeki semerelerinden faydalanma hakkını ve "abusus" ise malikin eşya üzerinde dilediği gibi tasarrufta bulunma hakkını belirtmekteydi. Malik olan kişi bu üç temel haktan "usus" ve "fructus" yani kullanma ve semerelerinden faydalanma haklarını başkasına devredebiliyordu. Bu durumda haklarını devrettiği kişiye intifa hakkı vermiş oluyordu. Eğer eşya üzerindeki üç temel hakkın hepsi bir başkasına devredilirse, mülkiyet de devredilmiş olur. Çünkü mülkiyet hakkının temelinde tasarrufta bulunma hakkı vardır ve bu hakkın başkasına devredilmesi, mülkiyetin devri anlamına gelir. İntifa hakkında ise kesinlikle mülkiyet devredilmez, sadece kullanma ve semerelerinden faydalanma hakları devredilir.
İntifa hakkı, kişiye sıkı sıkıya bağlı bir hak olduğundan, intifa hakkı sahibi bu hakkını başkasına devredemez, miras yoluyla da bu hak geçmez. Gerçek kişilerde ölüme kadar, tüzel kişilerde ise 100 yıl süreyle geçerli olur ve ölümle veya 100 yıllık sürenin dolmasıyla intifa hakkı sona erer.
İntifa hakkı veren malik, eşya üzerindeki kullanma ve semerelerinden faydalanma hakkını devretmiştir ve sadece tasarrufta bulunma hakkı kalmıştır. Bu durumda malikin tek hakka sahip olması durumu "çıplak mülkiyet hakkı" olarak nitelendirilir.
Örnek vermek gerekirse, bir elma bahçesi sahibi olan Bay A, bu bahçeyi kullanması ve bahçedeki elmaları toplayıp satması için Bay B'ye verirse, Bay B'ye intifa hakkı tanımış olur.