![]() |
#1
|
|||
|
|||
![]() ![]() Çocuk, anne ve babanın aynası olarak büyür. Adeta bir gölge gibidir. Bir insan ne yaparsa, gölgesinin aynı şeyleri yapması kaçınılmazdır. Bu gölgede de en çok pay sahibi olan kişi ise annedir. Bu sözümden yola çıkarak babalar kendini sıyırmamalı tabii ki… Anneyi sokağı aydınlatan bir lamba gibi düşünürsek baba da onun direği gibidir. Anneye destek olmayan baba; onun ışıltısını yayması için gereken yüksekliği sağlayamamış demektir. Bu nedenle çocuk eğitiminde, babanın anneyle olan işbirliği ancak etkin bir davranıştır. Çünkü çocuk, ebeveynlerini model alarak karakterini oluşturur. Düşünün ki kendini size kabul ettirmeye çalışan; ama sizin varlığınızı görmezden gelen, kendi doğrularıyla sizi yönetmeye çalışan biriyle ne kadar iletişim kurabilirsiniz? Ben olsam hiç kuramam. Çocuklar da kurmazlar. İsterler ki evde bir birey olarak tanınsınlar. Fikirleri sorulsun, tercihleri önemsensin. Burayı biraz daha açmak isterim. Okula giderken yazın kışlık, kışın yazlık ayakkabısını giyen çocuğunuzla ; -Yavrucum bu havada o giyilir mi hiç? -Ama bu çok güzel, ben bunu giymek istiyorum anne. -Yahu güzel olsa ne olur, kışın o ayakkabı giyilir mi? Donarsın, çıkar bakayım onları, giy şunları doğru okula ! Şeklinde bir iletişime giriyorsanız çocuğunuzun duygu bankasına öfke, kin yatırmışsınız demektir. Aman canım çocuk onlar, anne-baba onların iyiliğini istiyor, onu koruyor, diyeniniz varsa yazımızın bundan sonrası sıkıcı gelebilir. Çocuklar, insanlığın kirlenmemiş en saf halidir. Büyüklerin köşeli düşünceleridir onları böylesine öfkeye iten. Bırakın çocuklar, kendi davranışlarının sonucunu kendileri yaşayarak öğrensinler, siz arka planda destekleyici ve koruyucu önlemler alın. Çocukların görüşlerini önemseyen anne-baba çocuğuna, ‘görüşlere saygılı olunmalıdır’ mesajını verir. Çocuk, yetişkin bir birey olduğunda anne ve babanın ona söylediği geleneksellik kokan cümlelere gözlerini devirerek cevap vermez. Önce düşünür sonra tartar ve cevap verir. Çocuklarının düşüncelerini mantıklı da olsa dinlemeyen ebeveyn, çocuğuna giden iletişim yolunu tıkar ve ergenlik döneminde ailesini önemsemeyen biri olarak karşısına çıktığında kendilerinin, çocuğunun hep iyiliklerini düşündüklerini, ergenin bu davranışlarının sebebini anlayamadıklarını söylerler. Çocuğu saçma bir şey söylerken bile, onu mantığına oturtmaya çalışan ve çocuğunu dinleyen anne-baba ise aradaki iletişim yolunu hep açık tutar. Az önce cümlemde geçen bir sözü açacak olursam. Bilhassa 0-6 yaş döneminde çocukların duygu bankaları boş olur. Ebeveynler bu bankaya yatırdıkları duyguları, yıllar sonra hesaplarından çekerler. Güven duygusu, anlayış, görüşlere ve düşüncelere saygı, birey olduğunu kabullenme veya aşağılayıcı, küçük görücü davranışlardan hangilerini çocukların duygu bankalarına yatırırsanız çocuklardan ileride güzel duyguları borç istediğinizde size hesabınızda olan bakiyesinden farklı bir şey veremeyecektir. |
![]() ![]() |
Forum | Bilgilendirme | Linkler |
Powered by vBulletin® Version 3.8.9 Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd. |
Sitemiz bir " paylaşım " sitesidir. Bu yüzden sitemize kayıt olan herkes kontrol edilmeksizin mesaj/konu/resim paylaşabilmektedir. Bu sebepten ötürü, sitemiz üzerinden paylaşılan mesajlar, konular ve resimlerden doğabilecek olan yasal sorumluluklar paylaşan kullanıcıya aittir. |