Reem Nöropsikiyatri Merkezi Kurucusu Dr. Mehmet Yavuz, anne ve babaları zor durumda bırakan süreç hakkında bilgi verdi:
“Çocuklar bir yaşından sonra çevresindeki her şeyle daha çok bağlantı kurar, adeta keşif yapmaya başlar. Kendini ve isteklerini çevresindeki herkese kabul ettirme çabası içindedir. Birey olma yolundaki adımlarını attığı için huysuz ve ısrarcı tavılar sergilemesi doğaldır. Çünkü iki yaşına kadar anne ve babasına bağımlı yaşayan çocuk, yürüme ve konuşmanın başlamasıyla kendini ifade etme yollarını arar. Dolayısıyla sosyalleşmenin ilk adımlarını atmaktadır.
Davranış değişiklikleri
* Ağlama,
* Başını duvara vurma,
* Aşırı inatlaşma,
* Bağırma,
* Eline geçen nesneleri fırlatma,
* Israrcı davranışlarda bulunma,
* Aşırı tepki olarak saç ve yüzüne zarar verme
* Anne ve babasına saldırma gibi eğilimlerde de bulunabilir.
Anne ve babanın engelleyici ve aşırı koruyucu davranışları, kardeşler arasındaki kıskançlık, yemek ve temizlik konusundaki ısrarcılık, tuvalet eğitimi, aile içi şiddet sendro-mun nedenleri arasında.
Nasıl davranmalısınız?
Bu durumu doğal karşılayın, baskıcı ve engelleyici tavırlardan uzak durun. İstediğiniz davranışları sergilemediği zaman ona öfkeli davranmayın. Kendinize mutlaka zaman ayırın, moral bozukluğunuz ona karşı olan davranışlarınızı etkiler. Sinirlendiğinde bağırmak yerine onu yalnız bırakın. Çocuğunuzu bu tavırlardan dolayı normal dışı değerlendirmeyin. Yaşı ilerledikçe sizi daha çok anlayacak ve uyum sağlayacaktır. Dikkate alınması gereken bir konu da çocuğun sinirli olduğu zamanlarda her istediğinin yapılmamasıdır. Aile sorunu çözemiyorsa psikolojik destek alabilir. Bu dönem gelişim sürecinin bir parçasıdır.”