1863

Yusuf Ziya Paşa, Gazi Ahmed Muhtar Paşa, Vidinli Tevfik Paşa, Sakızlı Ahmet Paşa ve Ali Naki Efendi tarafından “Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye” adlı dernek, 30 Mart 1863 tarihli padişah fermanıyla kuruldu. Amacı; yoksul ve yetim çocukların eğitim-öğretimine destek olmaktı. Pek çok Osmanlı paşası ve aydının üyesi olduğu Dernek, Türkiye tarihinin eğitim alanındaki ilk sivil örgütlenme örneğini oluşturdu.

Başlangıçta amaç; Kapalıçarşı ve çevresinde çalışan çırakların okutulmasıydı. Beyazıt’taki eski Valide Mektebi binası onarılarak derslere başlandı. Okul, tek derslikte faaliyet gösteriyordu.

Derslere gelenlere her türlü ders aracını Cemiyet sağlıyor, ders verenler de para almıyordu. Türkiye’de ilk halk okulu sayılan bu “çırak mektebi”, 1873’e kadar eğitime devam etti.

Cemiyet, 1867’den itibaren Mebahis-i İlmiyye (Bilimsel Konular) adıyla aylık bir dergi çıkardı. Daha çok pozitif bilimlerle ilgili yazıların yer aldığı derginin yayını birkaç yıl boyunca sürdü ve zamanın en ileri eğitimini veren Harbiye Mektebi öğrencileri dâhil, geniş bir okul kitlesi tarafından izlendi.

Darüşşafaka öğrencileri için hazırlanan kaynak ve yardımcı kitapların, Darüşşafaka dışındaki okullarda da okutulması yaygın bir uygulama oldu.

Sultan Abdülaziz’in yaptığı bağışla satın alınan Fatih’teki arsaya inşa edilmek üzere İtalyan mimar Barironi’nin tasarladığı ve planını Dolmabahçe Sarayı’nın mimarbaşısı Ohannes Balyan’ın çizdiği binanın inşaatına başlandı. Okul binası, kız ve erkek öğrencilerin aynı çatı altında eğitimlerine uygun, çağın çok ilerisinde imkânlara sahip ve bu büyüklükte bir eğitim kompleksi olarak düşünülmüş ilk binadır.

Cemiyet’in 25 Mart 1872 tarihli nizamnamesinde, “Cemiyet’in vatan sevgisi ve millet gayretini esas alacağı, üyelerinin bu yönde çaba gösterecek şahıslardan oluşacağı” belirtilmekteydi. Aynı nizamname, inşa halindeki okula “on yaşından büyük olmayan kız ve erkek çocukların alınmasını, öğrencilerin her türlü masrafının Cemiyet tarafından karşılanmasını, idare ve eğitim kurulu oluşturulmasını, mektebe birer müdür ve müdire tayin edilmesini” öngörüyordu. (1965-73 arasında görev yapan Nazıma Antel’e kadar okulun bir “müdiresi” olmamış, 1971’e kadar da kız öğrenci kabul edilmemiştir.)

Darüşşafakat’ül İslamiye, parasız yatılı, özel statülü bir okul olarak, açılışta alınan 54 öğrencisiyle 29 Haziran’da Yüzbaşı Mustafa Efendi’nin verdiği ilk dersle öğretime başladı. Eğitim ve öğretim programı iptidai (ilkokul), rüştiye (ortaokul) ve idadi (lise) programlarını içine alacak şekilde hazırlanmakla birlikte, Maarif Nezareti’ne bağlı okullarda uygulanan programın üstündeydi. Toplam sekiz yıl olan okulda son iki yıl “âli” sınıflarını oluşturmaktaydı ve programı yüksekokul programına göre hazırlanmıştı. Bu sebeple 1894 yılına kadar Darüşşafaka’yı bitirenler yüksekokul mezunu sayılmıştı. Ayrıca son sınıf, “Telgraf-Fen Mektebi” adını taşımaktaydı ve 1873-1894 yılları arasında Okul, bir “telgraf fen mektebi” hüviyetini kazanmıştı.

“93 Harbi” diye bilinen 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı, Darüşşafaka’da eğitimi etkiledi. İşgale uğrayan topraklardan binlerce göçmen İstanbul’a geldi. Binden fazla kız ve erkek çocuk, Cemiyet tarafından Darüşşafaka binasına yerleştirildi. Zaman içinde bir kısmı başka yerlere gönderildi ve erkek çocuklardan annesiz-babasız olanlar, Okula alındı. Okul asli işlevine döndü. Bu koşullarda Okulda altı ay kadar (çoğu subay olan öğretmenler, cepheye gittiğinden) bazı sınıflarda ders yapılamadı.

Bakanlar Kurulu’nda Mekteb-i Mülkiye’nin yüksekokula dönüştürülmesine karar verilmesi üzerine, II. Abdülhamit’e sunulan raporla, Darüşşafaka binasının Mekteb-i Mülkiye’ye verilmesi önerildi. Padişahın hükümete gönderdiği iradede “Darüşşafaka’nın hayırsever kimselerin yardımlarıyla Müslüman yetimlerin eğitim ve öğretimlerini yaptırmak üzere kurulduğu, okulda geceli ve gündüzlü 200’ü aşkın yoksul çocuğun bulunduğu” bildirildi ve bu düşünceden vazgeçilmesi emredildi.

Darüşşafaka ilk mezunlarını verdi. Okulun ilk mezunu olan sekiz kişi, Cemiyet üyesi Posta ve Telgraf Nazırı İzzet Efendi’nin çabasıyla Bakanlığa alındı. Bu sırada okul mevcudu 125 öğrenciydi.

Bu tarihe kadar ülkede Darüşşafaka, Galatasaray ve askeri liseler dışında, başka idadi (lise) yoktu. 1880’lerde ve 1900’lerin ortalarına kadar, zamanın birçok seçkin ve ünlü kişisi Darüşşafaka’da öğretmen olarak fahri görev aldı.Vatan şairi Namık Kemal, vak’anüvis Abdurrahman Şeref Bey, Manyasizade Mustafa Refik Bey, Babanzade Naim Bey, Bestekar Zekai Efendi, Ahmet Mithat Efendi, Ressam Agah Efendi, Selim Sırrı (Tarcan), şair Yahya Kemal (Beyatlı), tarihçi Yusuf Akçura, Tahir Olgun, Ressam Ali Rıza Hoca, bunların arasındaydı. Ayrıca, matematikçi Salih Zeki, matematikçi Mehmet İzzet, maliyeci Hasan Ferit, edebiyatçı Ahmet Rasim ve İsmail Sefa, tarihçi Osman Nuri Ergin, 1920’den 1940’a kadar okulun müdürlüğünü de yapan eğitimci Ali Kami Akyüz, ressam Mahmut Cûda gibi birçok değerli sanatçı, bilim ve fikir insanı Darüşşafaka’dan yetişti ve çoğu orada uzun yıllar öğretmenlik yaptı.

Darüşşafaka, Cemiyet’in mali olanaklarıyla ayakta duruyordu. 1884 yılına Okulu ziyaret eden ve çok memnun kalan Sadrazam Küçük Said Paşa’nın girişimiyle, Darüşşafaka’nın bazı eksikleri, devlet hazinesinden karşılandı. II. Abdülhamit, o yıl mezun olan altı öğrenciyi kabul etti ve öğrenciler, kendi yaptıkları tabloları –teşekkür mahiyetinde- Padişah’a verdi. Bu tarihten sonra Darüşşafaka’dan her yıl mezun olanların isimlerini ve tablolarını Padişah’a takdim etmeleri gelenek haline geldi.

Her türlü toplantının yasaklanmasıyla Cemiyet üyeleri bir araya gelemez oldu. Toplantılar tatil edildi. Darüşşafaka mali sıkıntı içinde düştü. Abdülhamit, Darüşşafaka’yı himayesi altına aldı. Devlet, imtiyaz alan şirketlerin Darüşşafaka’ya nakdi yardım yapmaları usulünü başlattı ve mali sıkıntı sona erdi.

Osmanlı Hükümeti, bir öğrenci direnişi yüzünden Darüşşafaka’ya el koyarak yönetimini Maarif Nezareti’ne bağladı. Parasız öğretmenliği kaldırdı. Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye dağıldı. Darüşşafaka’nın bir devlet okuluna dönüşmesiyle kuruluş amacından sapıldı. Okula analı- babalı ve bazı ileri gelen ailelerin çocukları da kaydedildi. Bu durum II. Meşrutiyet’e kadar sürdü.

II. Meşrutiyet’in ilanı üzerine Cemiyet’in eski üyeleri ve Darüşşafaka’dan yetişenler bir araya geldi. Darüşşafaka Mezunin Cemiyeti’ni (Darüşşafakalılar Derneği) kurarak okulun yaşatılması kararını aldı. 1909 Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye üyeleri, devrin ünlü siyasilerini de çağırarak, tabii reis olan Sadrazamın başkanlığında toplandı. Yeniden çalışmaya başlayan Cemiyet ilk iş olarak Darüşşafaka’yı geri almak için Maarif Nezareti’ne başvurdu. Aynı yıl devir gerçekleşti.

Birinci Dünya Savaşı ve devamındaki Kurtuluş Savaşı yılları Darüşşafaka için çok zor ancak çok faal ve pek çok yönden anlamlı bir dönemi simgeler:

1914’ten 1916 yılına kadar okulun geçimi Hükümetçe kısmen karşılandı. Savaşın sonuna doğru mali sıkıntı iyice arttı fakat yardımlarla idare edildi. Bu sırada, eğitim sekiz yıldan on yıla çıkarılarak son sınıflara öğretmenlik mesleğiyle ilgili dersler kondu ve Darüşşafaka bir yüksek öğretmen okulu hüviyetine büründü. 1919 yılında Darüşşafaka’da eğitim tekrar sekiz yıla indirildi.

Cumhuriyet’in ilanından sonra, 1924’te çıkarılan Tevhid-i Tedrisat (Öğrenim Birliği) Kanunu eğitim düzenini bütünlemeyi, laikleştirmeyi, tarih ve dil konularında ulusallığı öne çıkarmayı amaçlıyordu. Cemiyet Yönetim Kurulu öğretim programında bu yönde çok kapsamlı değişiklikler yapılmasını kararlaştırdı. Darüşşafaka “tam devreli lise” haline getirildi, özel lise konumunda devlet lise ve ortaokullarının programını uygulamaya başladı ve Darüşşafaka Lisesi adını aldı. Bu değişiklikler Maarif Vekâleti tarafından onaylandı ve okulun mezunları İstanbul Üniversitesi ile yüksekokullara resmi lise mezunları gibi sınavsız kabul edilmeye başlandı.

İlkokul öğretmeni yetiştirmek amacıyla, “Öğretmen Okulları”nın dördüncü sınıfıyla eşdeğer, ayrı bir “öğretmen sınıfı” açıldı. Öğretmen sınıfı ilk mezunlarını 1929 yılında verdi. Eğitim Bakanlığı’nın isteği üzerine bu sınıf 1930 yılında kapatıldı.

Darüşşafaka mezunlarının hemen tümü önceki dönemlerde fen bilimleriyle ilgili yükseköğrenim dallarını tercih ederlerdi. Bu nedenle okulun sadece fen sınıfı vardı. 1931’de edebiyat sınıfı açıldı.

Cemiyet, adını Türk Okutma Kurumu olarak değiştirdi. 1939’da Erzincan’da deprem felaketine uğrayan ailelerden Darüşşafaka’nın öğrenci kabul koşullarına uygun 83 çocuk okula alındı. Türkiye İş Bankası bu çocukların eğitim ve öğretim masraflarını Cemiyet’e ödemeyi taahhüt etti. “Erzincan Yetimleri”ne kucak açılması o günlerde kamuoyunda saygı uyandıran bir olay olarak büyük yankı yaptı.

Darüşşafaka’da, resmi liselere paralel olarak öğrencilerin aynı sınıfta iki yıl okuma hakkı vardı. Cemiyet öğrencilerin daha nitelikli yetişmeleri, kendilerine harcanan para ve emeğin daha iyi değerlendirilmesi için bu usulün kaldırılması hakkında yeni bir karar aldı. 1940 yılından itibaren sınıfta kalan öğrenciler mecburi tasdiknameyle okuldan uzaklaştırılmaya başlandı.

40’lı yıllarda başbakanlar Recep Peker, (Cemiyet Üyesi de olan) Hasan Saka ve Şemseddin Günaltay, Darüşşafaka ile yakından ilgilendiler, özellikle kız öğrencilerin okula kabul edilmesi için girişimlerde bulundu, hükümetleri Darüşşafaka’ya destek verdi.

Fransızcanın yanı sıra İngilizce eğitimi de verilmeye başlandı.

Yükseköğrenim gören Darüşşafaka mezunları için, Fatih’te Atabinen Yurdu açıldı.

Darüşşafaka Lisesi Basketbol Takımı 1950-51 sezonunda İstanbul liseler şampiyonu oldu. Böylece Darüşşafaka'da basketbol hareketlendi. Darüşşafaka Spor Kulübü’nde futbol ve voleybol ağırlıklı süren spor etkinliklerine ek olarak basketbol şubesi kuruldu. Kulübün amatör basketbol takımı 1961 yılında liglere katılmaya başladı. Daha sonraki yıllarda şampiyonluk kupalarını birkaç kez müzesine taşıdı, milli takıma başarılı oyuncular kazandırdı.

Cemiyet, bir tüzük değişikliğiyle “Darüşşafaka Cemiyeti” adını benimsedi.

Şair ve yazar Sait Faik Abasıyanık vefat etti. Annesi Makbule Abasıyanık, yazarın isteği üzerine kitaplarının telif haklarını ve bazı malvarlıklarını Darüşşafaka Cemiyeti’ne bağışladı ve yazarın ölüm yıldönümlerinde (11 Mayıs) bir önceki yılın en beğenilen hikâye kitabına verilmek üzere “Sait Faik Hikâye Armağanı”nı kurdu. (1955) 2003’ten 2011'e kadar Darüşşafaka ve Yapı Kredi Yayınları iş birliğiyle düzenlenen Sait Faik Hikaye Armağanı, 2012 yılından itibaren Türkiye İş Bankası iş birliğiyle verilmeye başlandı.Yazarın Burgazada’daki evi Darüşşafaka tarafından müze olarak halkın ziyaretine açıldı. (1964)

1955-56 öğretim yılı Darüşşafaka Lisesi için önemli bir dönüm noktası oldu. Yeni bir düzenleme ile İngilizce öğretim yapılan bir kolej statüsüne geçildi, iki yıllık hazırlık sınıfı konarak eğitim sekiz yıla çıkarıldı, fen ve matematik dersleri İngilizce okutulmaya başlandı.

İstanbul’un yanı sıra Ankara, İzmir ve Adana illerinde de Darüşşafaka için öğrenci seçme sınavları yapılmaya başlandı.

Darüşşafaka’nın geleceğini güven altına almak, daha güçlü ve sürekliliği olan gelir kaynaklarına sahip olmak amacıyla yatırım politikalarında köklü değişiklikler yapıldı. Bu kapsamda yaptırılan, Şişli Halaskargazi Caddesi’nde bir alışveriş ve eğlence merkezi niteliğindeki “Darüşşafaka Sitesi”nin inşaatı tamamlandı ve Başbakan Adnan Menderes tarafından hizmete açıldı.

Babaları hayatta olan fakat yeterli maddi olanağı olmayan yetenekli çocuklar da okula kabul edilmeye başladı. Bu uygulama 1976 yılında sona erdi.

Yönetim Kurulu 1969’da bir “Kız Koleji” binası yapılması ve karma eğitime geçilmesi kararını aldı. Projesi Ordinaryüs Prof. Yüksek Mimar Emin Onat tarafından yapılan tesisler, 1971-72 ders yılında hizmete girdi ve kız öğrenciler de Darüşşafaka’da eğitim görmeye başladı.

Konferans ve spor salonları, modern bir mutfak, yemekhane, laboratuvarlar ve lojmanlar gibi ilavelerle, beş katlı olarak yenilenen okul binası Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay tarafından hizmete açıldı.

Kıbrıs Barış Harekâtı’nda şehit olan askerlerin çocukları, sınavsız olarak okula kabul edildi.

Darüşşafaka ilk kız mezunlarını verdi.

5 Aralık 1990 tarihinde yayınlanan 3685 sayılı Kanun ile Darüşşafaka Cemiyeti kendisine terettüp eden her türlü vergi, harç ve resimlerden muaf tutuldu.

Fatih’teki tesislerden taşınılması ve bağışçılarının ileri yaşlarını güvenli, sağlıklı bir ortamda geçirmeleri için "rezidanslar" oluşturulmasına karar verildi. Hazine’ye ait olup Milli Savunma Bakanlığı’na tahsis edilmiş ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na devredilmesi söz konusu olan Büyükdere Caddesi Maslak Balabandere mevkisindeki arazinin bir kısmı, Milli Savunma Bakanı Zeki Yavuztürk’ün yakın ilgisi ve devrin Cumhurbaşkanı Kenan Evren’in de devreye girmesiyle Cemiyet’e intikal etti. Mimari proje için bir yarışma açıldı ve jüri oluşturuldu. Birinciliği Y. Mimar Dr. Fatih Gorbon’un projesi kazandı. Maslak kampüsünün inşaatına başlandı.

Darüşşafaka Eğitim Kurumlarının Maslak’taki yeni kampusü hizmete girdi. Fatih’teki 120 yıllık bina boşaltılarak Ziraat Bankası’na satıldı.

1980’li yılların ortalarından itibaren Darüşşafaka Lisesi mezunlarının üniversite giriş sınavlarındaki başarı grafiği düşme eğilimi gösteriyordu. 1992’de “Darüşşafaka Eğitim Öğrenim Düzeyini Geliştirme Projesi” kapsamında bir panel toplantısı düzenlenmiş, 1994’te başarısızlık nedenlerinin belirlenmesi için bir araştırma yaptırılmış ve ardından eski müdürlerden Prof. Dr. Bozkurt Güvenç, Prof. Dr. Barlas Tolan ve Doç. Dr. Pervin Olgun tarafından bir rapor hazırlandı. Bu rapor, Ocak 1995’te “21. Yüzyıla Doğru Darüşşafaka” adlı forumla camiada tartışmaya açıldı. Zayıflayan Darüşşafaka ruhunun tekrar canlandırılması, öğrenci seçimi tabanının genişletilmesi, öğretmen kadrosunun kuvvetlendirilmesi, mezunlara okul içinde görevler verilmesi, bir okul-aile birliği kurulması, öğrencilere üniversite tercihleri ve meslek seçimi konusunda daha etkili danışmanlık verilmesi, öğrenci ile Cemiyet arasında daha yakın ilişki kurulması önerilerinin öne çıktığı tartışmalar sonucunda, Okulun geleceğine yönelik birçok yeni açılım gündeme geldi.

Darüşşafaka yabancı dilde eğitim yapan Anadolu Lisesi statüsünde bir okul olarak tanımlandı.

Darüşşafaka’ya yeni bir bağış akımı yaratmaya, mali olanakları yüksek insanlara ileri yaşlarında huzurlu ve konforlu bir yaşam sağlamaya dayalı yeni bir bağış ve finans modeli olarak kararlaştırılan “rezidanslar” projesinin ilk örneği olarak “Darüşşafaka Yakacık Rezidans” hizmete girdi. Maslak’taki spor tesisleri aynı yıl tamamlanarak açıldı.

Darüşşafaka’nın tarihi araştırılarak,Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı iş birliğiyle “Darüşşafaka Tarihi 1863-1994” adlı kitap yayınlandı.

17 Ağustos depremzedesi 41 öğrenci, okula sınavsız alındı. Ayrıca 1997-2007 döneminde toplam 78 şehit asker ve polis çocuğu, okula sınavsız kabul edildi.

Bingöl depremzedesi 108 öğrenci bir süreliğine Darüşşafaka’da misafir edildi.

Maltepe ve Şenesenevler Rezidans, Darüşşafaka Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi ile Maltepe Özel Bakım Ünitesi kapılarını bağışçılara açtı.

Özel Darüşşafaka Lisesi, Sait Faik Abasıyanık anısına, İstanbul Liseleri arasında “Hişt, Hişt, Genç Sait Faik” öykü, yazma yarışmaları düzenlemeye başladı.

2007

Cemiyet ve okul yönetiminde köklü değişiklikler ve yenilenmeler gerçekleşti:

Cemiyet ve okul yöneticileri, öğretmenler, öğrenci ve okul-aile birliği temsilcileri ile toplumun önde gelen ve eğitim alanında uzman kişilerinin katılımıyla düzenlenen bir dizi toplantının sonucunda Darüşşafaka’nın gelişimine rehberlik edecek beş yıllık stratejik plan (2007-2012) oluşturuldu.

Urla (İzmir) Rezidans açıldı.

Özel Darüşşafaka İlköğretim Okulu, Darüşşafaka mezunu ve öğretmeni, gazeteci ve yazar Ahmet Rasim anısına, İstanbul’daki ilköğretim okulları arasında “Ahmet Rasim Yaşıyor” adı altında gazete yazıları yazma yarışmasını başlattı.

Eğitimde fırsat eşitliği ilkesinin uygulamasını derinleştirmek, olanakları büyük şehirlere göre kısıtlı fakat yüksek yetenek sahibi olan taşra öğrencilerinin Darüşşafaka giriş sınavlarında başarılarını yükseltmek amacıyla, bilgi ölçümüne dayalı sınav sisteminden zekâ, yetenek ve yaratıcılık ölçümüne dayalı sınav sistemine geçildi ve sınavın yapıldığı il sayısı artırıldı.

Darüşşafaka Velilerini Arıyor programı ve Darüşşafakalılar arası Yıllık Bağış Kampanyaları başlatıldı.

Türkiye İş Bankası işbirliğiyle “81 ilden 81 öğrenci” projesi başlatıldı ve bu kapsamdaki ilk öğrenciler eğitime başladı.

Mardin Bilge Köyü’nde yaşanan acı olayın ardından koşullarına uyan beş çocuğa kapılarını açtı.

Darüşşafaka’nın değişen küresel koşullar altında yeni ufuklara açılmasına katkı sağlaması amacıyla toplumun önde gelen kanaat liderlerinin katılımıyla Yüksek Danışma Kurulu oluşturuldu.

Procter&Gamble Türkiye işbirliğiyle geleceğin liderlerini yetiştirmeyi hedefleyen “Hayalden Gerçeğe” sosyal sorumluluk projesinin startı verildi.

Okul yerleşkesinin eğitim faaliyetleri aksatılmaksızın ticari olarak da değerlendirilmesine imkân tanıyan 6009 sayılı kanun, 1 Ağustos 2010 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlandı.

Kurumsal yönetişim ilkelerinin kök salması için bir dizi çalışma başlatıldı.

Darüşşafaka Eğitim Kurumları Yönetmeliği, MEB Özel Darüşşafaka İlköğretim Okulu Kurum Yönetmeliği ve MEB Özel Darüşşafaka Lisesi Kurum Yönetmeliği olarak ayrı ayrı 13.09.2011 tarihinde MEB Talim Terbiye Kurul Başkanlığı tarafından kabul edildi.

Darüşşafaka'nın ilk müdiresi Nazıma Antel'in anısına İngilizce alanında okul dışı etkinliklerde başarı elde eden öğrencilere "Nazıma Antel Ödülleri" verilmeye başlandı.

Darüşşafaka'ya kız öğrencilerin kabulünün 40. yılı vesilesiyle yolu Darüşşafaka'dan geçen kız öğrenciler tarafından 10 kız öğrencinin 10 yıllık eğitim gideri olan 1 milyon liranın toplanması amacıyla "Daçkalı Kızlar 40. Yıl" Kampanyası başlatıldı.

14 Nisan'da Darüşşafaka Cemiyeti'nin doğal başkanı, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın katılımıyla gerçekleştirilen Olağanüstü Genel Kurul ile Cemiyet Tüzüğünün Amaç Maddesi değiştirildi. Yapılan değişiklikle babası hayatta olmayanların yanı sıra annesi hayatta olmayan çocukların da Darüşşafaka'da eğitim görmesinin önü açıldı. Amaç Maddesinde yer alan "Türk-İslam çocukları" ibaresi "Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı" olarak çağa uyarlandı. Ayrıca Darüşşafaka'nın yetiştirmek istediği gençlerin nitelikleri tüzük maddesi haline getirildi.

Babası hayatta olmayan, ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin yanı sıra annesi hayatta olmayan öğrenciler de ilk kez Darüşşafaka Sınavı'na kabul edildi.

"Uluslararası Kaliteli Eğitime Erişimde Fırsat Eşitliği Konferansı düzenlendi.

Darüşşafaka’nın kuruluşunun 150. yılı kutlandı.

Sait Faik Abasıyanık Müzesi yenilenmiş olarak ziyarete açıldı.

Kobirate Uluslararası Kredi Derecelendirme ve Kurumsal Yönetim Hizmetleri AŞ’nin T.C. Başbakanlık Sermaye Piyasası Kurulu’nun Kurumsal Yönetim İlkeleri’ne uygun olarak hazırladığı ve yine aynı düzenleyici kuruluşça onaylanan Sivil Toplum Kuruluşlarının Kurumsal Yönetim Uyum Derecelendirmesi Metodolojisine uygun olarak yapılan değerlendirme neticesinde Darüşşafaka Cemiyeti, 10 üzerinden 8.4 puan aldı. bağımsız kurumsal yönetim derecelendirme çalışması yaptırarak yönetiminin şeffaflığını, hesap verebilirliğini ve sürdürülebilirliğini belgeleyen ilk sivil toplum kuruluşu oldu. Bağımsız kurumsal yönetim derecelendirme çalışması yaptırarak yönetiminin şeffaflığını, hesap verebilirliğini ve sürdürülebilirliğini belgeleyen ilk sivil toplum kuruluşu oldu. Böylelikle Darüşşafaka Cemiyeti, bağımsız kurumsal yönetim derecelendirme çalışması yaptırarak yönetiminin şeffaflığını, hesap verebilirliğini ve sürdürülebilirliğini belgeleyen ilk sivil toplum kuruluşu oldu.

1863 yılında beş genç adam, babası hayatta olmayan, ekonomik yetersizlikleri nedeniyle iyi eğitim olanağı bulamayan çocuklara bu olanağı yaratmak için yola çıktı ve onların bu yolculuğu binlerce çocuğun hayatını eğitimle değiştirdi. Şimdi bu beş idealist ismi daha yakından tanıyoruz.

Asker, matematikçi ve devlet adamı.

1825 yılında İstanbul Aksaray'da doğdu. Muhasebe ve matematik alanında kendini geliştirdi. Matematik üzerine önemli eserleri vardır: Muhtasar Kava'id-i 'İlm-i Hesab ve Mukaddime-i 'İlm-i Cebir. “Teshil-i Hesab” adlı eseri bir süre askeri okullarda okutuldu. 1842 yılında Askerlik Dairesi Hazine Harcamaları Bölümü’nde göreve başladı. 1852 Rusya savaşında, Batum Ordu-yu Hümayunu Mümeyyizliği'nde görevlendirildi. 1863 yılında Bâb-ı Seraskeri Kâtipliği birinci mümeyyizliğine, 1864'te ise kâtipliğe terfi etti. 1867'de Serasker Müsteşarlığı'na, 1868'de Maliye Müsteşarlığı'na, ardından da Maliye Bakanlığı’na atandı. 1873 tarihinde Şûra-yı Devlet üyeliğine getirildi ve Orman ve Madenler Bakanlığı'nda göreve başladı. 1873 yılında Maliye Bakanlığı'nda görevlendirildi ve birinci rütbeden Osmanlı nişanı ile vezirlik ve müşirlik rütbesine layık görüldü. Mart 1874'de Maliye Bakanı oldu. 1876 yılında Tapu Kadastro Bakanlığı'na getirildi ve sonrasında yine Maliye Bakanlığı'na döndü. 1878'de Trabzon Valiliği'ne atandı. 1882'de Trabzon'da vefat etti. Daha sonra naaşı İstanbul'da Zincirlikuyu Mezarlığı’na getirildi.

Asker, eğitimci ve devlet adamı.

1832'de Vidin'de doğdu. İlkokul ve liseyi Vidin'de tamamladı. İstanbul'a gelerek askerî okula kaydoldu. Önce resim öğrenimi gördüyse de sonra matematik üzerine yoğunlaştı. Öğrenimini tamamladıktan sonra, Harbiye'ye cebir hocası olarak atandı. Darülfünun'da matematik ve astronomi öğretmenliği yaptı. Devrinde, Osmanlı matematikçilerinin başı sayılırdı. Linear Algebra (Lineer Cebir) alanında, dünyada ilk eser veren bilginlerdendi. Aynı dönemde, Tophane Tecrübe ve Muayene Komisyonu'na getirildi.

1868'de, Paris'teki Mekteb-î Osmanîye'ye müdür yardımcısı olarak gönderildi. Mühendishane-i Berrî-yi Hümayun nezaretine atanınca Paris'ten döndü. 1879'da Tophane-i Amire meclis başkanlığıyla beraber, Umûr-i Nâfıa Komisyonu üyeliğine atandı. 1882'de Washington orta sefirliğine, 1885'te Askerî Teftiş Komisyonu üyeliğine atandı. 1886'da mavzer silahlarını muayene için Almanya'ya gönderildi. İstanbul'a döndükten sonra Ticaret ve Sanayi Bakanlığı'nda görev aldı. Sonrasında Askerî Teftifl Komisyonu, Divan-ı Muhasebat Riyaseti ve ikinci kez Maliye Bakanlığı’na atandı. Darüşşafaka'da matematik dersleri verdi. 1901'de İstanbul'da vefat etti.

Asker, bilim ve devlet adamı.

1839 yılında Bursa'da doğdu. Bursa Askeri İdadisi'ni bitirdikten sonra, İstanbul'a giderek öğrenimini Harbiye Mektebi'nde sürdürdü ve okulu birincilikle bitirerek kurmay yüzbaşı oldu.

Yemen'deki Arap isyanlarına karşı kazandığı başarılardan dolayı, 1871 yılında, 33 yaşında Müşir rütbesini kazandı ve Yemen'e vali oldu. Daha sonra Şumnu, Erzurum, Bosna-Hersek ve Karadağ'da görev yaptı. 93 Harbi arifesinde, Padişah II. Abdülhamit tarafından, Kafkas Cephesi’nin Başkomutanlığı’na getirildi. Harp sonrasında, Tophane-i Amire Yöneticiliği, Manastır Valiliği ve Üçüncü Ordu Müfettişliği gibi görevlerde bulundu. 1877 Osmanlı-Rus savaşında komutan olarak büyük başarılar kazanıp Mareşal oldu ve Anadolu Ordusu Başkomutanlığı'na atandı. Genelkurmay Başkanı oldu. Osmanlı Ayan Meclisi Başkanlığı yaptı. 1912'de sadrazamlığa getirildi. Ahmet Muhtar Paşa, aynı zamanda tarih, astronomi ve coğrafya konularında eserler yazmış bir bilim adamıdır. 1919’da İstanbul'da vefat etti. Mezar Fatih Camisi haziresindedir.

Eğitimci ve devlet adamı.

1828 yılında Sakız'da doğdu. Birçok devlet görevinde bulundu. Paris sefaretinde çalıştı. Paris dönüşünde Cemiyet'e katıldı. Kurucuların büyük bir o okul kurma düşüncelerine katılarak, bu okulun, Paris civarında görüp incelediği, kız ve erkek yetimlere özgü yatılı bir okul olan Pritanée Militaire de la Flèche benzeri bir okul olmasını önerdi. Yanında okulun planını, öğrencilerin kılık kıyafetiyle ilgili çizimleri ve öğretim programını da getirmişti. Önerisi kurucularca kabul gördü ve Darüşşafaka kuruldu. 1873'te Konya Valiliği görevini sürdürürken, “1290 kıtlığı” olarak bilinen büyük kuraklık döneminde, Konya Mevlevi Dergâhı Postnişini Mahmut Sadrettin Çelebi ile birlikte, “aç ve çaresiz kalan halka yardım” amaçlı çabalarıyla, Sultan Abdülaziz'in dikkatini çekti. Bu çalışmalarının sonucu Abdülaziz'in saltanat döneminde, 15 Şubat 1873 - 15 Nisan 1873 ve 26 Nisan 1875 - 26 Ağustos 1875 tarihleri arasında, iki dönem sadrazamlık yaptı. Sadrazamlık da yaptığı 1875 yılı içerisinde, kısa bir süre için İzmir (Aydın) Valiliği'ne atandı. 1875'te İzmir'de vefat etti.

Eğitimci.

1836'da Trabzon'da doğdu. Öğrenimine İstanbul'da devam etti. Yusuf Paşa, Hikmetçi Derviş Paşa, Vidinli Tevfik Paşa gibi kişilerden matematik, geometri, cebir, astronomi dersleri aldı. Arasında Darüşşafaka'nın da bulunduğu Cemiyet-i Tedrisiyye-i İslâmiye okullarında öğretmenlik yaptı. Darüşşafaka'da müdürlük görevini de üstlendi. 1880'de, Trabzon'da, "Mekteb-i Hamidiye" adı altında bir özel lise açarak, okulun ilk müdürü oldu. 1887'de, Trabzon Mülkî İdadisi'nin ilk müdürlüğünü üstlendi. Sporu okul programına sokarak, bir ilke imzasını attı. Mısır'da, El-Ezher Üniversitesi'nde ders verdi; Hidiv ailesine öğretmenlik yaptı.

Darüşşafaka Mezunin Cemiyeti'nin, kapatılmış olan Cemiyet-i Tedrisiyye-i İslâmiye'yi yeniden kurma ve Darüşşafaka'yı Maarif Nezareti'nden alarak, Cemiyet'in yönetimine bırakma çalışmalarına destek verdi. Yeniden açılan Meclis-i Mebusan'da, en yaşlı üye olması nedeniyle geçici başkanlık yaptı. 13 Mart 1909'da, yeniden kurulan Cemiyet-i Tedrisiyye-i İslâmiye'nin başkan vekilliğini üstlendi. 16 Ocak 1911 tarihinde Cemiyet başkanlığına getirildi. 8 Nisan 1923'te vefat etti.

Darüşşafaka’dan yetişenlerin, emekleri ve bağışlarıyla Darüşşafaka’ya gönül verenlerin, iletişim ve dayanışmasını sağlamak amacıyla etkinliklerini sürdüren Darüşşafakalılar Derneği, 8 Ağustos 1908 tarihinde İstanbul Fatih’teki tarihi okul binasında bir araya gelen 150 kadar Darüşşafakalı tarafından “Darüşşafaka Mezunin Cemiyeti” adıyla kuruldu.

Osmanlı Devleti ve Cumhuriyetimizin ilk mezunlar derneği olan Darüşşafaka Mezunin Cemiyeti’nin kuruluş amacı da olağan bir mezun derneğinden farklıdır. Çünkü 1903’te okul yönetiminden memnuniyetsizliklerini tepkiye dönüştüren öğrencilerin başkaldırısını kendisine karşı yapılan bir eylem olarak gören Padişah Abdülhamit, bütün çabalara karşın Darüşşafaka Cemiyeti’ni kapatmış ve Darüşşafaka’yı Maarif Nezareti’ne bağlamıştı. İşte Darüşşafakalılar Derneği, Cemiyet’i yeniden kurmak ve Darüşşafaka’yı Maarif Nezareti’nden alarak Cemiyet’e devretmek için yola çıktı. Bu amacını da 1909’da gerçekleştirdi.

Darüşşafaka Ailesi’nin bireylerini ortak eğitim ortamı ve kültürü temelinde bir araya getiren Dernek, ülkemizin etkin ve saygın sivil toplum kuruluşları arasında yer alıyor. Darüşşafaka’nın bir eğitim kurumu olarak tanınırlığını, prestijini ve kurumsal imajını üst düzeye çıkarmayı hedefleyen Dernek, aynı zamanda Darüşşafaka’nın tarihsel mirasına sahip çıkıyor. Darüşşafaka’nın büyük tarihsel birikimini toplum yararına kullanabilmek için, başta eğitim alanı olmak üzere kültürel ve sosyal alanda çalışmalar yürütüyor.

Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nın; iyi eğitim imkânı olmayan yetenekli gençleri yetiştiren, Türkiye ve dünyanın en saygın ve en iyi eğitim kurumları arasında yer almasıdır.

Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nın; eğitimde fırsat eşitliğini sağlayarak yaşam boyu öğrenen, çağdaş, özgüvene sahip, topluma karşı her alanda sorumlu liderler yetiştirmesidir.

iletişim