İnsan davranışının yiyecek ve yiyeceğe yönelik yoğun ilgisi göz önüne alındığında, bu durumun çeşitli bozukluklarla bağlantısı olması kaçınılmazdır. Bu bozukluklar ilk kez 1980 yılında Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı (DSM-III)'de çocukluk ve ergenlikte başlayan bozuklukların alt kategorisinde yer almıştır. DSM-IV basımında ise yeme bozuklukları adı altında ayrı bir kategoriye alınmıştır.

Son çıkan DSM-V'e (2013) göre yeme bozukluları kategorisinde ise pika, çocuklarda geviş getirme, yemekten kaçnıma/sınırlı yemek yeme, anoreksiya nevroza, bulimiya nevroza, aşırı yeme bozukluğu, diğer tanımlı yeme bozuklukları ve tanımlanmamış yeme bozuklukları şeklinde kategorilendirilmiştir.

Pika yeme bozukluğunda kişilerin en az bir ay boyunca yenemeyecek maddeleri ya da herhangi bir besin değeri taşımayan maddeleri aşırı bir şekilde arzulanması ve yemesi durumudur. Yaşlara göre yenilen/arzulanan maddeler değişiklik gösterebilir. Kadın ve erkeklerde görülme sıklığı açısından fark yoktur ama kadınlarda hamilelik döneminde ortaya çıkabilir.

Çocuklarda geviş getirme ise en az bir ay boyunca çocuğun yuttuğu yemeyi tekrar ağzına getirerek çiğnemeye devam etmesi, tekrar yutması ya da dışarıya tükürmesidir. Herhangi bir organik sorunla ilgisi yoktur, sorun tamamen psikolojiktir.

Yemekten kaçınma/sınırlı yemek yeme bozukluğu kişinini günlük olarak ihtiyacı olan besinden özellikle daha az yemesi olarak tanımlanır. Erkeklerde ve kadınlarda bebeklik ve erken çocukluk dönemlerinde eşit olarak görülürken, otizmli erkeklerde baskın olarak görülmektedir.

Anoreksiya nevroza, kişinin istekli olarak düşük kiloda kalma çabası olarak yorumlanabilir. Bahsedilen düşük kilo ise normaldeki olması gereken en az kilodan daha düşük olmasıdır. Bu kişiler kilo almaktanda korkarlar ve genelde az yemek yedikten sonra bile kendilerini kustururlar.

Bulimiya nevroza, aşırı yeme bozukluğunun tekrarlanan hali olarak düşünülebilir. kesikli aralıklarla (mesela iki saatte bir) bir kişinin o zaman aralığında yiyeceğinden daha fazla bir miktar yiyeceği yeme veya yemek yemeyi durdurması konusunda kontrol eksikliği hissetmesi gerekmektedir. Ortalama 3 ayda bir en az bir hafta boyunca görülmesi gerekmektedir.

Aşırı yeme bozukluğu, her ne kadar bulimiya ile birbirine benzese de kişiler normaldan daha hızlı yemek yerler, kendilerini rahatsız hissedercesine doyana kadar yemek yemeye devam ederler, aç olmamalarına karşın büyük porsiyonlarda yemek yerler, yedikleri miktardan utandıkları için genelde tek başlarına yerler. Bulimiyada da görülen kusma davranışı bu bozuklukta görülmemektedir.

Diğer tanımlı yeme bozuklukları, yukarıdaki yeme bozuklukları kategorisine giren ama tam olarak o bozukluğu karşılamayan durumlar için kullanılır. Atipik anoreksiya nevroza, kusma davranışı, gece yeme sendromu bu durumlara örnektir.

Tanımlanmamış yeme bozukluklarında ise yukarıdaki kategorilerden hiçbirine girmeyen herhangi bir yeme bozukluğu bu kategori altında ele alınmaktadır.

American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington, DC.