Kayseri’de yaşanan aile trajedisi, dün detaylarını okuduğumdan beri hayalet gibi peşimde.

Kayseri’de yaşanan aile trajedisi, dün detaylarını okuduğumdan beri hayalet gibi peşimde. Bir, üç ve beş yaşındaki dünyadan habersiz üç tane yavrucağın hayatta en güvendikleri insanlardan biri olan babaları tarafından katledilmeleri, onbir yaşındaki abilerinin ise 5 dakika sonra kendisini itecek o eli tutan fotoğrafı gözümün önünden gitmiyor.
Yaşanan bu trajedinin sebep sonuç ilişkisi aslında çok tanıdık; sosyo-ekonomik sıkıntılar ve mahalle baskısı nedeniyle kendi doğuştan gelen psikolojik rahatsızlığına çare bulamayan, maddi olarak da ailesine bakamayan bir adamın, hayatı, kendisi ve ailesi için yaşanmaz bulması ve tek çareyi ölümde görmesi. Bir babanın çocuklarının katili olacak kadar gözünün dönmesi “cinnet geçiren hasta adam” deyip geçecek kadar basit bir konu değil. Bu, her zamanki gibi tüm toplumun ve en başta üremeyi teşvik eden bir hükümetin sorunu.
Sağlıklı ve eğitimli toplumlar çoğaldıkça güçlenir ama bizimki gibi altı boş bir “Üç çocuk yapın” söylemi ancak zayıf ve mağdur bir çoğunluk yaratır. Bu vahşet gözler önünde yaşanırken ve yapılmış çocuklara sahip çıkmazken kimse sizin aile politikanıza inanmaz.
Kayseri’deki bu evde geri dönülmez noktaya gelinene kadar kimbilir ne korku süre gitti; keser ve baltayla ailesini öldürebilen bir insan eminim sürekli şiddet de uyguluyordu istemli ya da istemsiz. Ne aile, komşular ne de yakınlardaki daha büyük bir organ (muhtarlık, belediye vb. gibi) bu ailenin dramına sahip çıkmadı; o anneyi ve çocuklarını koruyamadı, babayı tedavi ettiremedi, bilakis mahalle baskısı nedeniyle istediği halde hastaneye yatamamıştı artık katil ve ölü olan baba.
Aile içi şiddet toplumumuzun en büyük yaralarından… Ne mutlu ki çalıştığım bu büyük kurum yıllardır şiddet mağdurlarına sahip çıkmak için elinden geleni yapıyor. Aile içi Şiddet Hattı, bunun gibi trajediler yaşanmasın diye kuruldu ve yaşatılmaya çalışılıyor (Aile İçi Şiddet Hattı'na 0212 656 96 96 numaralı telefondan ulaşabilirsiniz).
Huzurlu ve barış dolu günler görmemiz ümidiyle...