Bir an geçici bir hafıza kaybı yaşadığınızı farz edin. Kim olduğunuzu unuttunuz. Ne yapacağınızı, nereye gideceğinizi bilmiyorsunuz. Acaba hayatınız nasıl olurdu? Ne yapar, nasıl hareket ederdiniz ? Çevrenize bakıyorsunuz, sizin durumunuzu anlayacak ve yardım edecek hiç kimse yok. Kendinizi, eliniz kolunuz bağlı hissetmez misiniz? Bu durumda olmayı hiç kimse istemez.

Yukarıdaki durumla, amaçsız bir kişinin yaşamı arasında hiçbir fark yoktur.
Yaratılışımızın, var olmamızın ve dünyaya gelişimizin bir amacı varsa, biz de yaşamımızda makul seviyelerde amaçlar belirlemeli ve bu amaçlar doğrultusunda; insanî değerlerden sapmadan, daha iyi ve daha güzel için yaşamak durumundayız.

Bir kişinin amacının olmaması, dümeni kırılmış bir gemi misali akıntının veya rüzgarın durumuna göre oradan oraya savrulması demektir. Bu kişi nereye gideceğini bilmeden boşa yaşayıp durur.

Amaçlı çalışma, kalıcı ve etkin bir öğrenme için olmazsa olmazlardandır.